Η εικοστή πρώτη Μαρτίου κάθε έτους είναι μια ξεχωριστή μέρα, και όχι μόνο λόγω της εαρινής ισημερίας! Ανακηρυγμένη από την Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1999 ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, έπειτα από πρόταση του διακεκριμένου Έλληνα συγγραφέα Βασίλη Βασιλικού, η συγκεκριμένη ημέρα μας προσφέρει το έναυσμα προκειμένου να αφήσουμε τα συναισθήματα μας και τις ιδέες μας να πετάξουν με τη βοήθεια ποιητικών στίχων! Για τους λάτρεις της ποίησης, αλλά όχι μόνο, οι Εκδόσεις Πηγή επιλέγουν, εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, και σας παρουσιάζουν 5+1 εκλεκτές ποιητικές συλλογές από συγγραφείς μας, οι οποίες είμαστε βέβαια ότι θα σας ταξιδέψουν!
Το Τραγούδι της Ψυχής μου – Βασίλης Ξενόπουλος
Η διαδικασία της συγγραφής ενέχει ως καίριο στοιχείο τη διεξοδική ενδοσκόπηση. Κατά τη διάρκεια της αποτύπωσης των σκέψεων και των συναισθημάτων στο χαρτί, ο συγγραφέας καλείται να εξερευνήσει και να χαρτογραφήσει αναλυτικά τον εσωτερικό του κόσμο, γεγονός το οποίο έχει συχνά ως αποτέλεσμα την ανακάλυψη πλευρών του εαυτού που ήταν αθέατες μέχρι τότε.
Ο έμπειρος και πολυτάλαντος συγγραφέας Βασίλης Ξενόπουλος μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι ποιητικής ανακάλυψης του εαυτού, με οδηγό τους στίχους του. Ένα ταξίδι στο οποίο ο αναγνώστης καλείται να εμπνευστεί από τον ποιητή και ενδεχομένως να διερευνήσει το κατά πόσον αυτός ο ίδιος κρύβει μέσα του έναν ποιητή!
Ζήτημα Αναπνοής – Ελένη Αναστασίου
Η απελευθερωτική διάσταση της ποίησης έγκειται στο να επιτρέπει στον άνθρωπο που συγγράφει να εκφράσει δίχως φραγμούς συναισθήματα και ιδέες που υπό άλλες συνθήκες θα παρέμεναν άρρητα, παγιδευμένα στο εσωτερικό μας χωρίς διέξοδο. Αποτυπώνοντάς τα όμως στο χαρτί, δίνεται η δυνατότητα ο εσωτερικός κόσμος να ξεδιπλωθεί ανάγλυφα, χωρίς αίσθημα ντροπής, ελεύθερος επιτέλους να ‘’αναπνεύσει’’.
Η ταλαντούχα ποιήτρια Ελένη Αναστασίου μας παρουσιάζεται δυναμικά με την ποιητική της συλλογή ‘’Ζήτημα Αναπνοής’’, ορμώμενη από τις θεατρικές της σπουδές και τις ανησυχίες της, με τον αρτιότατο αυτό συνδυασμό να αποτυπώνεται δεξιοτεχνικά στους ποιητικούς της στίχους!
Άδειος Καθρέπτης – Μία Κωνσταντινίδου
Όταν κανείς έρχεται αντιμέτωπος με έναν καθρέφτη, είναι σε θέση να έχει μια πλήρη θέαση του εαυτού του. Η σωματική έποψη είναι μόνο ένα κομμάτι της επαφής αυτής, με το άλλο –και δυνητικά σκληρότερο– να είναι η έποψη των συναισθημάτων. Η αισιοδοξία, η χαρά, η απογοήτευση, η θλίψη, ολόκληρος ο εσωτερικός μας κόσμος αποτυπώνεται πάνω μας και μας αποκαλύπτεται στο σύνολό του όταν αντικρίζουμε το είδωλο του εαυτού μας στον καθρέφτη. Ενίοτε αυτό που κατοπτρίζεται εκεί μοιάζει να είναι κενό, και κατά συνέπεια ο καθρέφτης μοιάζει ‘’άδειος’’.
Η Μία Κωνσταντινίδου, έχοντας σαφείς επιρροές από τη ρωσική λογοτεχνία και ποίηση, με τις οποίες έχει ιδιαίτερη επαφή από μικρή ηλικία, μας παραδίδει μια συγκλονιστική ποιητική συλλογή, όπου ο κύριος άξονας είναι η διεξοδική διερεύνηση των συναισθημάτων που μπορεί να καταστήσουν έναν καθρέφτη ‘’άδειο’’. Μια βαθιά προσωπική κατάθεση, με στόχο να προσφέρει υποστήριξη μέσω της έκφρασης κοινών βιωμάτων σε ανθρώπους με παρόμοιες εμπειρίες και συναισθήματα.
Μόνο τη Νύχτα – Διονύσης Αναλυτής
Τις νύχτες είναι ευκολότερο κάποιος να εκφραστεί σε σχέση με τις ηλιόλουστες ώρες της ημέρας. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι το σκοτάδι ερεθίζει τις αισθήσεις μας και η φαντασία μας αποδρά από τα δεσμά της, έτσι ώστε να μας δίνεται η αίσθηση ότι όλα είναι πιθανά. Στο σκοτάδι, αισθανόμαστε ασφαλείς να λέμε λέξεις και να προβαίνουμε σε ενέργειες που το επόμενο πρωί φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν.
Ο πολυσχιδής καλλιτέχνης Διονύσης Αναλυτής ξεδιπλώνει τις σκέψεις, το πηγαίο ποιητικό του ταλέντο και τα βιώματα του στην ποιητική του συλλογή ”Μόνο τη Νύχτα”, έργο με σαφές συναισθηματικό και εξομολογητικό πρόσημο. Για τους αναγνώστες που αποζητούν την ανάγλυφη αποτύπωση της επιθυμίας σε στίχους, αυτή η συλλογή δεν γίνεται να αγνοηθεί!
Ηδονής Ομολογία – Γιώργος Παπαδημητρακόπουλος
Η εξομολογητική δύναμη της συγγραφής είναι μια από τις ισχυρότερες και σημαντικότερες όψεις της, ειδικά όσον αφορά την ποίηση. Γράφοντας κανείς έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στην αποκάλυψη των σκέψεων του, των επιθυμιών του, του πραγματικού του εαυτού. Γράφοντας κανείς για τον Έρωτα πλησιάζει ολοένα και περισσότερο στην ομολογία του βιώματος, τον εναγκαλισμό του, την επιζήτηση και πραγμάτωση της αυτοανάφλεξης.
Εμπνευσμένος από το υδάτινο τοπίο που περιτριγυρίζει τον τόπο κατοικίας του και με την έμφυτη καλλιτεχνική ορμή του, υποδαυλισμένη από τις δραματικές του σπουδές και την επαφή με τον κόσμο της γραφής, ο Γιώργος Παπαδημητρακόπουλος προβαίνει σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση μέσω της ποιητικής του συλλογής. Στόχος της είναι, όπως δηλώνει ο ίδιος, ”να οδηγηθούμε ποίημα – ποίημα στην προσωπική μας μοναδική στιγμή της εξιλέωσης”!
Ρέμβη – Αλίκη Βρεττού
Για το τέλος του παρόντος αφιερώματος επιλέξαμε μια ποιητική συλλογή κάπως διαφορετική από τις άλλες! Είναι αλήθεια πως ένας ενήλικος άνθρωπος καλείται να εξετάσει μια πληθώρα βιωμάτων όταν αποφασίζει να αποτυπώσει τις σκέψεις του στο χαρτί – τι συμβαίνει, όμως, όταν την ίδια απόφαση λάβει μια έφηβη κοπέλα στο κατώφλι της ενηλικίωσης; Ποιες μπορεί να είναι οι σκέψεις και οι εμπειρίες που ξεδιαλέγει ως καθοριστικές για την διαμόρφωση της και πώς επιλέγει να τις μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό;
Η ταλαντούχα και νεαρότατη ποιήτρια Αλίκη Βρεττού μας συστήνεται μέσα από την ποιητική της συλλογή ”Ρέμβη”, γραμμένη για να μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες της από τον τόπο όπου μεγάλωσε, είτε αυτές αφορούν χαρούμενες στιγμές ξεγνοιασιάς είτε πένθος. Μια ποιητική συλλογή που έχει να πει κάτι στον καθέναν από εμάς, για την χαρά – και τη μελαγχολία – του να μεγαλώνει κανείς.