“Ό,τι μεγαλώνει στην μοναξιά γίνεται άγριο”
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται αθώοι και πορεύονται αθώοι και παλεύουν να κρατήσουν την αγνότητα και την αθωότητά τους καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, ακόμα κι όταν οι αντιξοότητες και οι κακές συμπεριφορές τους χτυπάνε την πόρτα. Σε αυτά τα διηγήματα τρόμου, φαίνεται όμως ότι η κακία υπερισχύει σε κάποιες περιπτώσεις, και υποδουλώνει την αθωότητά τους γεννιέται μέσα από τον πόνο και τις αμέτρητες πληγές, που εν αγνοία τους, επιτρέπουν στους άλλους να τους προκαλούν.
Πάντα αναρωτιόμουν αν οι άνθρωποι είναι πιο δυνατοί από τα πάθη τους ή τα πάθη τους είναι πιο δυνατά από εκείνους, και πάντα κατέληγα στο πόσο διαφορετικοί είμαστε οι άνθρωποι μεταξύ μας και πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζει κανείς γεγονότα και καταστάσεις, αλλά και καμιά φορά και τον ίδιο του τον ψυχισμό που στέκεται απέναντί του έτοιμος να αναμετρηθεί μαζί του. Τι γίνεται όμως όταν ο ίδιος ο άνθρωπος σαν ον περνά στην σφαίρα της φαντασίας και αποκτά μαγικές και υπεράνθρωπες ιδιότητες; Οι περισσότεροι θα σκεφτούν ότι σαν υπερήρωας πια, θα γίνει παντοδύναμος και θα βγαίνει πάντα νικητής. Αλλά το να πηγαίνεις κόντρα στην φύση σου και στο ίδιο το σύμπαν, είναι αυτό που θα σου φέρει και τις συνέπειες κι αυτές είθισται να είναι καταστροφικές.
Μήπως τελικά η ασπίδα απ’ όλα αυτά τα άσχημα που θα έρθουν να σε βρουν, ή και το όπλο ακόμη για να τα αντιμετωπίσεις να είναι το ίδιο το ”καλό”; Αυτό που κοιμάται μέσα σου και περιμένει μια αφορμή να βγει μπροστά και να σε σώσει; Είναι ικανή η καλοσύνη που κρύβεις μέσα σου όμως; Αρκεί η αγάπη για να βοηθηθείς; Μπορεί να σε τραβήξει από τον βυθό των παθών που έπεσες; Θα βγει εκείνη νικητής στην μάχη του καλού και του κακού που ξέσπασε στο είναι σου;
Πολλά τα ερωτήματα, πληθώρα προβληματισμών και αμέριστη τροφή για σκέψη μέσα από λίγες σελίδες ενός βιβλίου. Ενός βιβλίου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ”Πηγή”,από την πένα του συγγραφέα Γιώργου Δόλγυρα με τίτλο “Σκοτεινά φεγγάρια”.
Τέσσερα διηγήματα. Τέσσερις ιστορίες ανθρώπων. Τέσσερις τραυματικές εμπειρίες με καταστροφικές συνέπειες. Τέσσερις πληγωμένες ψυχές που αιμορραγούν μέσα στα χρόνια ώσπου να φτάσουν στο ανεπανόρθωτο εις βάρος του πλησίον τους. Μα, το κακό που κυριεύει και τους τέσσερις ήρωες των ιστοριών, έχει ρίζα, έχει αίτιο, έχει πηγή. Και δεν είναι άλλο από τον εκφοβισμό, την περιφρόνηση, την απαξίωση, τον πόνο, την ανέχεια, το περιθώριο που τους άφησαν να ζουν, αδιαφορώντας, γι’ αυτούς οι γύρω τους.
Λίγο πιο αναλυτικά, τα διηγήματα έχουν ως εξής :
«Τριαντάφυλλα και νύχια»
Η ηρωίδα της ιστορίας αυτής είναι ένα νεαρό κορίτσι, το οποίο ήρθε αντιμέτωπο με την άσχημη συμπεριφορά από τους οικείους της και από τους συμμαθητές της, ώσπου μια μέρα της ζωής της ”μεταμορφώνεται” κάπως μαγικά και όλα παίρνουν μια ιδιαίτερα τρομακτική τροπή.
«Παλαιό βιβλιοπωλείο»
Η πρωταγωνίστρια αυτού του διηγήματος είναι μια νεκρομάντισσα, η οποία δραστηριοποιεί τις κακές της πράξεις, που δεν είναι άλλες από τον φόνο κάποιων ανδρών, σε κάποιο χωριό, κλείνοντας αυτή την ιστορία με τον θάνατο ενός ιερέα, ο οποίος έχει ρόλο διπλό στα καθέκαστα.
«Το μηχανάκι»
Εδώ ο ήρωας της ιστορίας είναι ένας διανομέας πίτσας που ένιωσε την απόλυτη απαξίωση και τον χλευασμό από τον εργοδότη του, ακόμα κι όταν κόβεται το νήμα της ζωής του πολύ αναπάντεχα.
«Θηλιά στο λαιμό» Και η τελευταία ιστορία έχει σαν πρωταγωνιστή της έναν άνθρωπο με διαταραγμένη προσωπικότητα, ο οποίος υιοθετεί τον ρόλο του βρικόλακα και πίνει άφθονο αίμα.
Μέσα από αυτές τις ιστορίες, που μπορεί σε αρκετά σημεία να περιγράφονται με αρκετή ωμότητα, είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφέα να περάσει στον αναγνώστη μια πληθώρα μηνυμάτων. Προσπαθεί και το πετυχαίνει να εμβαθύνει στην ψυχή του και να αφυπνίσει κάποια φιλοσοφικά ερωτήματα, να γεννήσει κάποια άλλα, να προβληματίσει και σίγουρα να χαρίσει αρκετές ενδιαφέρουσες ώρες, μέσα από την σύγκρουση που βλέπει να γεννάται εμπρός του, αυτή του καλού με το κακό. Ο ρεαλισμός στις περιγραφές και ο σκληρός τρόπος που παρουσιάζει τα πεπραγμένα κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε κάθε παράγραφο και αυτόματα η αγωνία για το μέλλον, τόσο του πρωταγωνιστή κάθε ιστορίας όσο και του κύκλου του, τον κρατά προσηλωμένο μέχρι την τελευταία συλλαβή. Τα ηθικά στοιχεία δεσπόζουν στα πρόσωπα και στους χαρακτήρες των ιστοριών, τόσο, όσο χρειάζονται ώστε να ξεκινήσει η πάλη, πότε άνιση, πότε όχι, με ότι ανήθικο, εκδικητικό, φθονερό, και βίαιο μπορεί να ενεργοποιήσει τα κακόβουλα ένστικτά τους.
Λένε πως ό,τι μεγαλώνει στην μοναξιά γίνεται άγριο, γίνεται αγρίμι με άσχημα ξεσπάσματα. Όταν η στέρηση της αγάπης κυριαρχεί στην πορεία της ζωής του, αρχίζει να αντιμετωπίζει τους πάντες και τα πάντα με φθόνο κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα έναν άρρωστο ψυχικό κόσμο. Η απομόνωση που του χαρίζουν παραγκωνίζοντας τον, η αποστασιοποίηση από συνηθισμένες, καθημερινές συναναστροφές, ο φόβος ότι απειλείται ακόμη και από τα δικά του άτομα, διαταράσσουν την ισορροπίες του μυαλού του, κάνοντάς τον εκδικητικό με οφθαλμοφανή τις κτηνώδεις εκφάνσεις του αλλά και προθέσεις του.
Σε αυτά τα διηγήματα τρόμου, αυτό που εντόπισα έντονα αλλά και εισέπραξα σαν κύριο μήνυμα μέσα από το συγγραφικό εγχείρημα του γράφοντος είναι ότι κάθε δράση έχει και αντίδραση. Η κακή συμπεριφορά θα φέρει απέναντί σου μια εξίσου κακή αντιμετώπιση. Οι εκδοχές διαφέρουν και ποικίλουν, άλλοτε είναι πιο ελαστικές, στα πλαίσια μιας απλής λεκτικής βίας και άλλες φορές φτάνουν στα όρια του τρομακτικού, του ζωώδους, του θανατηφόρου.
Η γραφή του αρκετά λιτή, απλή και περιεκτική, πολύ κατανοητή όμως και εύκολα αναγνώσιμη. Σαν κινηματογραφικό καρέ περνούσαν τα γεγονότα από μπροστά μου καθ’ όλη την ανάγνωση του βιβλίου. Οι διακυμάνσεις του ψυχισμού μου διαδεχόταν η μία την άλλη κάθε φορά που προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω το σκεπτικό των ηρώων, κάθε φορά που θέλησα να τους καταλάβω, κάθε φορά που ένιωσα ότι συμπάσχω. Η μυστηριακή ατμόσφαιρα που κυριαρχούσε γύρω μου διαβάζοντας αυτά τα διηγήματα τρόμου, με έκανε να ρουφώ τις σελίδες του βιβλίου αχόρταγα, αποθηκεύοντας ξανά και ξανά στις αποθήκες του μυαλού μου όλα εκείνα που πάσχισε ο συγγραφέας να διοχετεύσει στις αράδες των σελίδων και να βρουν αντίκτυπο στο αναγνωστικό του κοινό. Η βία φέρνει βία. Οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους θηρία. Οι διαταραγμένες ψυχές δεν γεννιούνται ”άρρωστες”, οι αίτιοι είναι κάπου εκεί έξω, κάπου εκεί γύρω. Το σύμπαν πότε σύμμαχος και συνένοχος και πότε ενάντιά σου κι όλοι εμείς έρμαια των ”κακώς γραφόμενων” της ζωής μας.
Ένα βιβλίο με 4 διηγήματα τρόμου, που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον όσων αγαπούν τις υπερφυσικές και μυστηριακές ιστορίες τρόμου!
Βάσω Κανιώτη
Δείτε το βιβλίο ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ