Το αστυνομικό βιβλίο «Ανθρώπων Δέρμα» του Ορφέα Χαραλαμπόπουλου δίνει μια άλλη οπτική για την «ήσυχη» ζωή στην ελληνική επαρχία.
Πείτε μας δυο λόγια για την υπόθεση που έχει το αστυνομικό βιβλίο σας.
Το ‘Ανθρώπων δέρμα’ είναι ένα αστυνομικό βιβλίο μυστηρίου που διαδραματίζεται στη Ναύπακτο του 1958. Η ψυχικά ασταθής φιλόλογος, Χρύσα Μπέγιου, που διορίζεται στο γυμνάσιο της πόλης, θα δει την εγκατάστασή της εκεί σαν όνειρο, σαν μια ελπίδα να ξεφύγει από τις δαιμονικές αναμνήσεις της παλιάς ζωής. Και στην αρχή θα τα καταφέρει. Αλλά μόνο για να μπει στο παιχνίδι…Η αποκάλυψη του θανάσιμου μυστικού της πόλης και η αλλόκοτη σύνδεση της Χρύσας με μια σειρά ζοφερών εγκλημάτων, θα αναβιώσουν σκηνές από φαντάσματα του δικού της παρελθόντος. Συκοφαντίες και ψεύδη χωρίς τέλος, και μια συνεχιζόμενη φρίκη. Η μόνη της επιλογή για να βγάλει άκρη, είναι να βυθιστεί στην προσωπική της παράνοια. Το φινάλε είναι αμφιλεγόμενο, καθώς οι υποθέσεις κλείνουν, αλλά οι πληγές μένουν ανοιχτές.
Από πού αντλήσατε έμπνευση για την συγγραφή του έργου σας;
Η έμπνευση για μένα δεν είναι υπόθεση της στιγμής. Απαιτεί συνεχή ενασχόληση με σενάρια και ιδέες που ωριμάζουν στο μυαλό του συγγραφέα και απαιτεί ανάγνωση βιβλίων αντίστοιχου περιεχομένου. Φυσικά παίζουν ρόλο και οι προσλαμβάνουσες που διαφέρουν για κάθε άτομο. Στην δική μου περίπτωση, ο τόπος που ζω, ένα παραθαλάσσιο χωριό της Φωκίδας, αποτελεί από μόνος του πηγή έμπνευσης. Αλλά, έμπνευση δεν είναι μόνο αυτά. Αρκεί να φανταστεί κανείς μιας αφέγγαρη νύχτα του Γενάρη, όπου τα ουρλιαχτά των τσακαλιών της πεδιάδας του Μόρνου συναγωνίζονται με τον ήχο απ’ το χειμωνιάτικο ξεροβόρι για να το νιώσει: Ότι συχνά η έμπνευση γεννιέται απ’ την ατμόσφαιρα.
Τι διαφορετικό θεωρείτε πώς έχει να προσφέρει στον χώρο της λογοτεχνίας το δικό σας αστυνομικό βιβλίο;
Οι καινοτομίες είναι, επιτρέψτε μου, μπαγιάτικη έννοια στον χώρο της συγγραφής. Με λίγα λόγια, όταν έχουν ειπωθεί όλα από κορυφαίους συγγραφείς στο είδος «αστυνομικό βιβλίο» είναι σχεδόν αδύνατο να πρωτοτυπήσει κανείς. Παρόλα αυτά, ο κάθε συγγραφέας αποτελεί ένα διαφορετικό μάτι, πράγμα που σημαίνει διαφορετική θεώρηση των ίδιων πραγμάτων. Αυτή η διαφορετική οπτική μπορεί υπό προϋποθέσεις να χαράξει έναν καινούριο δρόμο. Μιλώντας με βάση τα δικά μου μέτρα, αν κάτι ξεχωριστό μπορεί να βρει κάποιος στις σελίδες του βιβλίου μου, είναι ότι η σύγκριση ήθους ανάμεσα στον κόσμο του 1958 και στον σύγχρονο κόσμο, τελικά δεν βγάζει νικητή. Για το δίκαιο και το άδικο δεν υπάρχει τόπος, δεν υπάρχει χρόνος. Παράλληλα ενδιαφέρον θα βρει κανείς στον τρόπο με τον οποίο αποδομείται η γενική θεώρηση περί αγνής ελληνικής επαρχίας.
Ποια η άποψή σας για την νέα Σειρά Αστυνομικών μυθιστορημάτων των εκδόσεών μας, Πηγή Crime;
Ένα καλογραμμένο αστυνομικό βιβλίο δεν κρίνεται μόνο με βάση την πλοκή και τις σεναριακές ανατροπές. Σπουδαίο ρόλο παίζει το προσεγμένο ύφος και η καλαισθησία με την οποία παρουσιάζεται η ιστορία. Εκτός από την επιλογή του τρόπου γραφής, η νέα σειρά Αστυνομικών μυθιστορημάτων των εκδόσεων Πηγή, έχει δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στα υψηλής αισθητικής εξώφυλλα, που τηρούν μια κοινή φιλοσοφία. Ακόμα και η αλλαγή στις διαστάσεις των σελίδων, δεν αποτελεί απλώς μια πινελιά, αλλά μια αξιοπρόσεκτη βελτίωση στην εμφάνιση του βιβλίου. Φυσικά τον κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει η ποιότητα της εκάστοτε ιστορίας, αλλά κι εδώ έχω την πεποίθηση ότι η επιλογή του εκδοτικού γίνεται με συγκεκριμένες προδιαγραφές για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν απλώς ευχολόγια, αλλά βασίζονται σε θετικά σχόλια που έχω εισπράξει από αναγνώστες ως προς το στήσιμο των βιβλίων της σειράς Πηγή crime.
