Απόσπασμα από το βιβλίο “Ταλαι-πορείες – η εγκάρδια εξομολόγηση μιας γυναίκας με καρκίνο”.
Η μάχη με τον καρκίνο
Σίγουρα ο καρκίνος, όπως και καμιά ασθένεια, δεν θεωρείται ανθρωπίνως καλοτυχία. Αν όμως κάποιος τη δει ως ευκαιρία για μαθητεία στον εαυτό του, για ενδοσκόπηση της ψυχής του παράλληλα με την ίαση τη σωματική για την οποία θα αγωνιστεί δεόντως, τότε ίσως αποκτήσει προοπτική καλοτυχίας.
Ολοκλήρωσα το βιβλίο μου συναισθηματικά φορτισμένη, τη μέρα που έτυχε να είναι η κηδεία δύο ανθρώπων που έδωσαν τη δική τους μάχη με τον καρκίνο. Ο ένας, γνωστός αξιόλογος πολιτικός της Δεξιάς και η άλλη, γνωστή αξιόλογη γιατρός της Αριστεράς, θύμα μάλιστα του φασισμού και πολιτική πρόσφυγας από μικρή, στην Τσεχία. Και οι δυο ιδεολόγοι, αγωνιστές της ζωής που εργάστηκαν για το καλό με αξιοπρέπεια, ο καθένας από το βήμα που του έταξε η ζωή. Άθελά μου και αβίαστα, έκανα συγκινημένη φιλοσοφημένες σκέψεις, ενώ στεκόμουν στην εκκλησία, παριστάμενη στην κηδεία της γιατρού. Που, κατά εκπληκτική συγκυρία, έτυχε να μάθω πως ήταν η γιατρός που με έφερε στη ζωή το 1968 στο νοσοκομείο Αμμοχώστου. Η πρώτη γιατρός γυναικολόγος στον δημόσιο τομέα στην Κύπρο.
Ο καρκίνος δεν ψηφίζει, αψηφάει κόμματα και ιδεολογίες πολιτικές.
«Μπροστά στην ασθένεια ας είναι η ενότητα και ο αλληλοσεβασμός άλλο ένα όπλο στη φαρέτρα της καταπολέμησης του κακού γενικά στον κόσμο. Ο κόσμος έπρεπε να είναι κόσμημα κι εμείς κεκοσμημένοι με αρετές και αξίες. Η διχόνοια στους ανθρώπους και οι συγκρούσεις μόνο καρκινώματα δημιουργούν, ποτέ πολιτισμό και δημοκρατία. Ας είναι η κοινή μοίρα των ανθρώπων μπροστά στον θάνατο, το αντίδοτο στο καρκίνωμα του φανατισμού. Του φανατισμού που σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και ως συστατικό στις όποιες σχέσεις και στην όποια επικοινωνία, μόνο αποδυναμώνει και ποτέ δεν συνθέτει αλλαγές προς βελτίωση είτε του εαυτού μας είτε του περιβάλλοντός μας».
Η ηρωίδα γιατρός, πρώην αριστερή πολιτική πρόσφυγας, ήταν η αφορμή για μένα να μελετήσω και να εντρυφήσω στο κομμάτι αυτό της ιστορίας που κάποιοι είχαν αποφασίσει να το ανακηρύξουν άβατο κεφάλαιο προς διδασκαλία, τουλάχιστον κατά την περίοδο του δικού μου περάσματος από τα μαθητικά θρανία. Θα εξακολουθούσε να μένει άγνωστο πεδίο αν δεν γινόταν αυτή η γνωριμία κίνητρο για μελέτη. Συγκλονιστική η ταλαι- πορεία των πολιτικών προσφύγων, σχεδόν μαρτυρική.
Μαρτυρική σε πολλές φάσεις και εκφάνσεις της η προσωρινή ζωή μας.
Ας είναι η ενότητα με τον εαυτό μας, με τους γύρω μας, με τον κόσμο άπαντα, ο σεβασμός, η αγάπη, η επιείκεια, οι αρετές που θα τροφοδοτήσουν την παντοτινή ειρήνη μέσα μας. Που μεταδίδεται στους γύρω μας και, κατ’ επέκταση, από τους γύρω μας εξαπλώνεται σε μεγαλύτερη ακτίνα ως επιδημία ειρήνης. Τότε, θα βασιλέψει παντού η ειρήνη, μέσα μας και έξω μας. Γένοιτο.
Μου δόθηκε η ευλογία να καταγράψω την εμπειρία μου με τον καρκίνο έντεκα χρόνια μετά. Έντεκα ολόκληρα χρόνια μετά καρκίνου ζωής. Δεν ξέρω ποια θα είναι η συνέχεια της ζωής μου και πόση διάρκεια θα έχει. Εκείνο που συναισθάνομαι απόλυτα είναι ότι, κάθε λεπτό που μου δίνεται, το βιώνω πλέον ως δώρο και ως παράταση και χάρη, για να προλάβω να νοηματοδοτήσω σωστά τον χρόνο μου.
Στιγμές ουσιαστικές και μεστές, ψηφίδες ψυχικής πληρότητας. Είθε κάθε άνθρωπος να πορεύεται με αυτό το επίτευγμα ως λάφυρο από κάθε μάχη που δίνει.
Ψάχνεις βιβλία βασισμένα σε αληθινές ιστορίες;
Βρες το ιδανικό βιβλίο για σένα από τις Εκδόσεις Πηγή εδώ
