Γιατί το αναγνωστικό κοινό αγαπάει το αστυνομικό μυθιστόρημα
Το αστυνομικό μυθιστόρημα αποτελεί, κατά κοινή ομολογία, ένα ιδιαίτερα αγαπητό λογοτεχνικό είδος.
Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει τους αναγνώστες να αναζητούν με πάθος μια καλογραμμένη αστυνομική ιστορία, με αποτέλεσμα να δημιουργείται φανατικό κοινό της συγκεκριμένης θεματολογίας;
Ορισμένες απαντήσεις είναι μάλλον προφανείς. Η ίδια η θεματική συνήθως είναι από μόνη της αρκετή. Η διαλεύκανση κάποιου εγκλήματος, ή κάποιου, θεωρητικά, ανεξήγητου συμβάντος, τραβάει το ενδιαφέρον, ιντριγκάρει τη σκέψη και συχνά προσφέρει αγωνία και ανατροπές μέχρι την τελική λύση. Πολλές φορές και οι ίδιοι οι αναγνώστες μπαίνουν στο παιχνίδι ανεύρεσης του πιθανού ενόχου, προσπαθώντας να μαντέψουν την εξέλιξη.
Πλέον, βέβαια, τα περισσότερα αστυνομικά μυθιστορήματα ξεφεύγουν από την αποκλειστική επίλυση του εγκλήματος, εξελίσσοντας τα λίγο πιο παλιομοδίτικα whodunit που εστιάζουν στον τρόπο εξιχνίασης του εγκλήματος και ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την αποκάλυψη του εγκληματία. Και αυτό πετυχαίνεται πρώτα απ’ όλα μετατοπίζοντας την προσοχή από το ίδιο το έγκλημα στους εμπλεκόμενους του εγκλήματος.
Πώς οι χαρακτήρες εκσυγχρονίζουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα
Εστιάζοντας, παράλληλα με την υπόθεση, στους χαρακτήρες ο συγγραφέας πετυχαίνει να τους κάνει πιο προσιτούς, ακόμα και τους πιο ακραίους. Γιατί, στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν είναι μονόπλευρα καλοί ή κακοί, ώστε να ταυτιστούμε με κάποιον και να μισήσουμε κάποιον άλλο. Οι άνθρωποι είναι γεμάτοι αποχρώσεις, με καλές και κακές πλευρές, φωτεινές και σκοτεινές πτυχές που διαμορφώνουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Έτσι, ο συγγραφέας, σκιαγραφώντας ολοκληρωμένα τους χαρακτήρες του, καταφέρνει να κερδίσει τους αναγνώστες, οι οποίοι μπορούν να βρουν στοιχεία που τους είναι οικεία ή να κατανοήσουν και να εξηγήσουν συμπεριφορές, ακόμα και αν τα γεγονότα και οι πράξεις που διαδραματίζονται είναι συχνά φριχτά.
Και παρόλο που τα εγκλήματα είναι ξένα και οι συμπεριφορές ακραίες, υπάρχει η δυνατότητα να φωτιστούν σκοτεινά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης, τα οποία κρύβονται πίσω από ηθικούς φραγμούς, αλλά, δυστυχώς, συχνά αποκαλύπτονται ακόμα και στην καθημερινότητά μας, με εγκλήματα τα οποία μας σοκάρουν και μπορεί να ξεπερνούν τη λογοτεχνική φαντασία.
Και αυτό μας φέρνει στο τελευταίο και ακόμα πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μπορεί να προσφέρει το αστυνομικό μυθιστόρημα.
Την ολοκληρωμένη απεικόνιση όχι μόνο του εγκλήματος που πραγματεύονται, αλλά και του γενικότερου κοινωνικού ή/και κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος μέσα από τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
Σχολιάζοντας με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο το έγκλημα, αλλά ολόκληρη την κοινωνία και τις συνθήκες που μπορεί να έχουν συμβάλει στην πραγματοποίηση ενός τέτοιου εγκλήματος, και αποδομώντας την… τελειότητα της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά και την –υποτιθέμενη– ασφάλεια του οικογενειακού κύκλου αποκαλύπτουν πολύ περισσότερα για τον απλό, καθημερινό άνθρωπο στη σύγχρονη εποχή, παρά για τον ακραίο εγκληματία.
Από τον συγγραφέα του βιβλίου
”Γράμματα από το παρελθόν”, Γιώργο Νυκταράκη
