Μία δροσερή βεντάλια προτάσεων για το καλοκαίρι
Αισθηματικά, Κοινωνικά, Αστυνομικά και Ιστορικά Βιβλία που θα σου κρατήσουν συντροφιά τις ημέρες χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς των διακοπών σου!
Αισθηματικά, Κοινωνικά, Αστυνομικά και Ιστορικά Βιβλία που θα σου κρατήσουν συντροφιά τις ημέρες χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς των διακοπών σου!
Ο «Εἱρμὸς Αἰτιῶν» είναι ένας καλλιτεχνικός κύκλος,που όπως ίσως προδίδει και ο τίτλος του, συνδιαλέγεται ανοιχτά με την κοσμολογία του Στωικισμού.Αυτός ο διάλογος ωστόσο, δεν γίνεται με την ντετερμινιστική, σχεδόν μοιρολατρική, θεώρηση του κόσμου τηςΝομοτέλειας των Στωικών, ούτε όμως και με διάθεση αμφισβήτησής της.
Το “Λύω σιωπή!” είναι μια σειρά διηγημάτων γραμμένη στο πέρασμα του πιο μεταβατικού σταδίου της ζωής μου μέχρι σήμερα. Ο δίσημος τίτλος, οφείλει σ’ ένα ποσοστό τη γένεση και την αύξησή του, στο σκύλο μου τον Λύω, και την οικεία φράση που επαναλαμβάνω συχνά πυκνά, μαλώνοντάς τον όταν με τρελαίνει.
«Ούλοι μας τη συναντάμε τη Μοίρα μας και όχι μία, αλλά πολλές φορές στη ζήση μέσα και οι περσότεροι λίγη της δίνουμε τη σημασία που της αξίζει, αλλά και την ευκαιρία να μας πει τα όσα πρέπει… χαμένη ευκαιρία πες το μαθές…»
Γειώνομαι είναι πατώ στη γη και με τα δυο μου πόδια. Γειώνομαι σημαίνει αφουγκράζομαι, αναπνέω και παρατηρώ. Γειώνομαι είναι να ονειρεύομαι ενώ στέκομαι, είναι να πετώ συνειδητοποιημένα…
Όντας στο έκτο πλέον έτος σπουδών μου και παρατηρώντας την αγωνία των ανθρώπων γύρω μου να ενηλικιωθούν θεωρώντας απαραίτητο στάδιο την πρόσληψη τους σε κάποια εργασία, ίσως και την προετοιμασία δημιουργίας οικογένειας, γεννήθηκε μέσα μου ο προβληματισμός σχετικά με τις υποχωρήσεις που αναγκάζεται να κάνει σχεδόν κάθε νέος άνθρωπος συγκρουόμενος με τις συνεχείς αντιφάσεις ενός σκληρού περιβάλλοντος.
Δε δυσκολεύτηκα να γράψω για πνευματιστικές εμπειρίες καθόλου. Είμαι από την φύση μου άτομο που αφουγκράζομαι τα σημεία- σημάδια, πιστεύω πως όλοι μας υπηρετούμε ένα θεϊκό σχέδιο και η ζωή μας δεν τελειώνει με τον σωματικό θάνατο. Παρακολουθώ συχνά διαλέξεις κβαντικής Φυσικής που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός άυλου κόσμου και δεν βασίζομαι μόνο στην στείρα λογική για να ερμηνεύσω γεγονότα και καταστάσεις. Απλά οι αισθήσεις μας δεν είναι ικανές να μας γνωρίσουν τέτοιους κόσμους, όπως το ψαράκι στη γυάλα δεν γνωρίζει τίποτα για τον κόσμο έξω από την γυάλα του.
«Όλα καταλήγουν στο 1812…» είναι η σκέψη που κάνει ο Μίτια κατά την ανάγνωση του τελευταίου γράμματος που έμελλε να λάβει από τον Τολστόι. Όπως και το «Πόλεμος και Ειρήνη», έτσι και η «Αγνότητα & Αμαρτία» ξεκινούν έχοντας ως βάση το 1812…
Το αίσθημα με τις πεταλούδες θα φύγει σίγουρα. Όμως υπάρχουν τρόποι ώστε το κάθε ζευγάρι να μπορεί να κρατήσει τη σπίθα ζωντανή. Να λέμε αυτό που νιώθουμε, να επικοινωνούμε συναισθηματικά και όχι μόνο για τα πρακτικά της ημέρας. Όσο κρατάμε την ψυχική επικοινωνία ανοιχτή, χωρίς φόβους κριτικής και προσδοκίες, τόσο κρατάμε τον έρωτα κοντά μας.