Συνέντευξη στην Αλίνα Παπαδοπούλου
Πείτε μας πώς αποφασίσατε να γράψετε το βιβλίο σας;
Η αλήθεια είναι ότι έγραφα από μικρή. Σκόρπιες σκέψεις αποτυπωμένες στο χαρτί βρίσκονται ακόμα σε κάποια τετράδιά μου. Η απόφαση, όμως, για το συγκεκριμένο βιβλίο γεννήθηκε από την επιθυμία να εκφράσω με λέξεις όσα συναισθήματα είχαν κάνει κατοικία τους την ψυχή μου ύστερα από μια περιπέτεια υγείας που είχαμε στην οικογένειά μας.
- Μέσα από το βιβλίο σας θέλετε να στείλετε κάποια μηνύματα;
Η ζωή μας όλη είναι μια ανατροπή. Πρέπει κάθε στιγμή να τη ζούμε σαν να είναι η τελευταία, να αφιερώνουμε χρόνο στα αγαπημένα μας πρόσωπα και να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο!
- Σεποιά πόλη ή χώρα διαδραματίζεται η υπόθεση του βιβλίου σας;
Η υπόθεση διαδραματίζεται σε δύο μέρη, σε ένα νησί και μια πόλη. Δεν ονοματίζονται πουθενά μέσα στο έργο. Αφήνω τον αναγνώστη να πλάσει με τη φαντασία του όποιο νησί εκείνος θέλει. Ακόμα κι αν δεν είναι το μέρος που είχα εγώ στο νου μου όταν το περιέγραφα!
- Σε ποιά εποχή χρονολογικά εξελίσσεται η ιστορία του βιβλίου σας;
Εξελίσσεται στη σύγχρονη εποχή.
Πόσοι είναι οι ήρωες και ποια είναι τα ονόματά τους;
Κεντρικοί ήρωες είναι ο Έκτορας, η Αλεξάνδρα και η Δανάη. Όμως, υπάρχουν και άλλοι ήρωες που από ένα σημείο και μετά έχουν σημαντική θέση στην υπόθεση, όπως η Αντιγόνη.
Πόσο χρόνο σας πήρε για να το ολοκληρώσετε;
Δεν έχω υπολογίσει ακριβώς. Μπορώ να πω περίπου έξι μήνες.
- Όταν γράφετε κρατάτε σημειώσεις;
Γράφω κυρίως στον υπολογιστή. Όταν, όμως, μου έρχεται μια σκέψη στο μυαλό, ναι, κρατάω σημειώσεις. Επειδή η σκέψη μπορεί να χαθεί, όπως ήρθε, μου είναι πιο εύκολο να πιάσω χαρτί και μολύβι παρά να ανοίξω τον υπολογιστή.
- Από που εμπνευστήκατε τουςήρωές σας;
Οι ήρωές μου γεννήθηκαν μέσα από καταστάσεις και βιώματα. Κουβαλούν το βάρος πολλών γονιών και παιδιών που βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις.
Κάποιος από τους ήρωες έχει στοιχεία του χαρακτήρα σας;
Θα απαντήσω θετικά. Πιστεύω πως οι περισσότεροι συγγραφείς, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, όσο κι αν θέλουμε να αποστασιοποιηθούμε από τους ήρωές μας, πάντα τους φορτώνουμε με σκέψεις και συναισθήματά μας!
Πόσο εύκολο είναι για εσας να γεμίσετε μια λευκή σελίδα;
Εξαρτάται από τη μέρα και τη διάθεση μου! Υπάρχουν μέρες που γεμίζω σελίδες, γιατί απλώς δεν μπορώ να σταματήσω. Κι άλλοτε πάλι προσπαθώ να ταιριάξω τις λέξεις για να εκφράσω καλύτερα αυτό που θέλω να πω. Με βοηθάνε πάντως πιο πολύ οι βροχερές μέρες. Πάντα έλεγα ότι είμαι παιδί του χειμωνα!
- Τι κυριαρχεί έντονα στο βιβλίο σας; Έρωτας, μυστήριο, ανατροπές, συναισθήματα κάτι άλλο;
Κυρίως το συναίσθημα, θα έλεγα! Αλλά κάνει την εμφάνιση του κι ο έρωτας και η αγάπη σε όλες τις μορφές της.
- Την υπόθεση πόσο καιρό τη δουλεύατε στο μυαλό σας;
Δεν παίδεψα πολύ το μυαλό μου. Είπα θα γράψω, κάθισα μπροστά στον υπολογιστή κι αυτό ήταν. Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους, αβίαστα.
- Σκέφτεστε να γράψετε συνέχεια του τελευταίου βιβλίου σας ή έχει δωθεί ένα οριστικό τέλος;
Στο βιβλίο δόθηκε συγκεκριμένο τέλος! Βέβαια, ποτέ μην λες ποτέ! Μπορεί κάποια στιγμή να αναθεωρήσω και να υπάρξει και συνέχεια!
- Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;
Γιατί εκφράζει καλύτερα όσα είχα στο μυαλό μου!
Τι θα αποκομίσει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Ίσως συνειδητοποιήσει ότι η ζωή είναι ένα κολάζ στιγμών, ένας σωρός αντιθέσεων. Ότι αξίζει να ζούμε την κάθε στιγμή κι όταν έρχονται τα δύσκολα να προσπαθούμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε να παλέψουμε. Όπως ακριβώς έκανε κι ο Έκτορας!
- Θα θέλατε να είστε εσείς η ηρωίδα του βιβλίου σας;
Τι χαρακτηριστικά έχουν οι ήρωες του βιβλίου σας στον χαρακτήρα τους ή και εμφανισιακά;
Δεν θα ήθελα να είμαι! Νομίζω κανένας δεν θα ήθελε! Εν μέρει, όμως, κάποιες καταστάσεις, στις οποίες βρέθηκε ο Έκτορας, βασίζονται σε εμπειρίες δικές μου και κοντινών μου ανθρώπων.
Οι ήρωες μου είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Πέρα από το γεγονός ότι η μοίρα άλλοτε τους εμπαίζει κι άλλοτε τους φέρεται καλά, δεν έχουν καμία διαφορά από όλους εμάς!
- Διαβάζοντας το βιβλίο σας, στο τέλος τι γεύση θα μας αφήσει;
Θα αφήσει πολλά συναισθήματα! Μια γεύση από την ίδια τη ζωή! Γέλιο, κλάμα, χαρά, λύπη, όλα πιάνονται χέρι χέρι και στήνουν χορό. Όμως, ό,τι μένει, κυρίως, στο τέλος είναι η ελπίδα και η συνειδητοποίηση ότι πρέπει να ζούμε κάθε στιγμή, κάθε λεπτό και να χαρίζουμε αναμνήσεις στα αγαπημένα μας πρόσωπα!
- Ποιο είναι το συναίσθημα ενός συγγραφέα που πιάνει πρώτη φορά το βιβλίο του στα χέρια του;
Ανείπωτη χαρά και συγκίνηση!
- Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα- ήρωα του βιβλίου;
Δεδομένου ότι ο ήρωας μου γεννήθηκε από προσωπικά βιώματα, η ταύτιση είναι αναπόφευκτη. Όμως, όχι στο βαθμό που να πω ότι εκείνος είμαι εγώ! Τουλάχιστον όχι στον πραγματικό κόσμο. Γιατί την ώρα της γραφής κάθε ήρωάς μου είμαι εγώ. Αλλιώς δεν αποδίδονται στο χαρτί όπως θα έπρεπε!
- Πώς νιώθετε όταν γράφετε τη λέξη τέλος στο βιβλίο σας;
Δεν γράφω τη λέξη τέλος στα βιβλία μου. Δε μου αρέσει, γιατί με μελαγχολεί! Νιώθω ότι προδίδω τους ήρωες μου, γιατί στη σκέψη μου εξακολουθούν να υπάρχουν.
- Ετοιμάζετε κάτι άλλο τώρα;
Η αλήθεια είναι ότι έχω ξεκινήσει ήδη το επόμενό μου μυθιστόρημα.
- Πώς ξεκινήσατε τη συγγραφή;
Ανέκαθεν θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει. Σκέψεις, εμπειρίες, συναισθήματα, τα αποτύπωνα στο χαρτί. Αργότερα, όταν τα παιδιά μου ήταν πιο μικρά, έγραψα δύο παραμύθια, χωρίς να σκεφτώ όμως να τα στείλω σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Η πρώτη προσπάθεια που έγινε τυπωμένο βιβλίο ήταν το ‘Αυτό που μου ΄μαθες εσύ!’ ύστερα από παρότρυνση δικών μου ανθρώπων.
- Πόσα βιβλία έχετε γράψει και ποιά είναι αυτά;
Όπως ανέφερα και πριν, έχω γράψει δύο παραμύθια, τα οποία είναι ανέκδοτα. Το ‘Αυτό που μου ‘μαθες εσύ!’ είναι το πρώτο μυθιστόρημά μου και ήδη ξεκίνησα να γράφω και ένα δεύτερο.
- Τι αγαπήσατε περισσότερο στο τελευταίο βιβλίο σας;
Αγάπησα όλο το βιβλίο, γιατί είναι η πρώτη μου εκδοτική προσπάθεια. Είναι κάτι σαν το πρώτο παιδί ενός γονέα. Αγάπησα τους ήρωες μου, έζησα μαζί τους κάθε στιγμή δύσκολη κι εύκολη, πόνεσα, έκλαψα, χάρηκα…
- Όταν τελειώσατε το βιβλίο σας ποιος το διάβασε πρώτος;
Το διάβασε πρώτη μια πολύ καλή μου φίλη με μεγάλη αναγνωστική εμπειρία, της οποίας τη γνώμη εμπιστεύομαι απόλυτα.
- Ποιές αντιδράσεις είχαν η οικογένειά σας, τα αγαπημένα σας πρόσωπα όταν έμαθαν ότι θα εκδώσετε το βιβλίο σας;
Χάρηκαν πολύ! Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν ξαφνιάστηκαν καθόλου, γιατί όσοι είχαν διαβάσει το βιβλίο από πριν, ήταν σίγουροι ότι άξιζε να εκδοθεί.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο βιβλιοφιλικό thebooksnmore
Μάθετε περισσότερα για το βιβλίο “Αυτό που μου’ μαθες εσύ”