Δεν ξέρω τελικά εάν τον Αύγουστο υπάρχουν ειδήσεις ή όχι –μάλλον χρόνο με το χρόνο ο Uberto Eco διαψεύδει τον εαυτό του- , αλλά όπως διηγείται η Δήμητρα Καντεράκη στο βιβλίο της «Έγκλημα τον Αύγουστο», στην καρδιά του καλοκαιριού σίγουρα γίνονται εγκλήματα. Και μάλιστα σε ένα θέρετρο όπου πηγαίνουν για διακοπές αποκλειστικά στρατιωτικοί και οι οικογένειές τους.
«Αυτό είναι το πρώτο αστυνομικό μου μυθιστόρημα. Από πολύ μικρή μου άρεσαν οι αστυνομικές ιστορίες. Θυμάμαι τον εαυτό μου ώρες ατέλειωτες να περνάω, ειδικά τα καλοκαίρια, παρέα με τα βιβλία αστυνομικής πλοκής. Στο μυαλό μου να φαντάζομαι τους ήρωες, να σκέφτομαι τα σκηνικά που διαδραματίζονταν οι ιστορίες τους, να πλάθω ολόκληρη τη σκηνή του κάθε εγκλήματος και να προσπαθώ να βρω απαντήσεις στο ποιός και το γιατί. Ταυτόχρονα, στην τηλεόραση, στα θερινά σινεμά που μοσχομυρίζουν γιασεμί απολάμβανα αυτού του είδους τις ταινίες, τις παρακολουθούσα κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα μέχρι το τελευταίο λεπτό.. Μερικές τις έβλεπα ξανά και ξανά προσπαθώντας κάθε φορά να ανακαλύψω νέες πτυχές, να εντοπίσω νέες λεπτομέρειες και να ανιχνεύσω σημεία που δεν είχα επισημάνει τις προηγούμενες φορές. Οπότε, κάποια στιγμή, καλοκαίρι, Αύγουστος ήταν, είπα “Γιατί να μην φτιάξω και εγώ μιά ιστορία?” Από τότε και για πέντε περίπου χρόνια είναι η αλήθεια, μέσα στο μυαλό μου έφτιαχνα κομμάτι κομμάτι την ιστορία μου», λέει η συγγραφέας.
«Ο Βεντίρης έκλεισε για λίγο τα μάτια του και σκέφτηκε . Σκέφτηκε κάποιον να είναι είτε όρθιος πίσω από τους κορμούς των δέντρων , είτε σκυμμένος-πεσμένος στα γόνατα ίσως –πίσω από το πλέγμα του θάμνου. Και στις δύο περιπτώσεις, το σκοτάδι της νύχτας θα ήταν πολύτιμος αρωγός του. Το μικρό φως που είχε ο στρατηγός έπεφτε, όπως είχε παρατηρήσει, από το δεξί του πλάι προς τα εμπρός, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο σε όποιον ήθελε να εκμεταλλευτεί το σκοτάδι για να πλησιάσει. Η δυνατότητα αυτή, σε συνδυασμό με την επιμονή για καθαριότητα που είχε ο διοικητής του-όχι μόνο λόγω της επικείμενης γιορτής του Δεκαπενταύγουστου, αλλά και για λόγους ασφαλείας σε περίπτωση φωτιάς-είχε σαν αποτέλεσμα να σκουπίζουν καθημερινά οι φαντάροι τις πευκοβελόνες που έπεφταν κάτω, οπότε το χώμα ήταν νέτο και αθόρυβο. Συνθήκες ιδανικές για τον οποιονδήποτε ήθελε να τις εκμεταλλευτεί, ώστε να πετύχει τον σκοπό του. Και όπως φαίνεται, κάποιος και τις εκμεταλλεύτηκε και τον πέτυχε» (απόσπασμα από το βιβλίο).
Η Δήμητρα Καντεράκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και μένει με την οικογένειά της μέχρι και σήμερα. Έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της στην Ελλάδα και στην Αγγλία στον τομέα των οικονομικών και των χρηματοοικονομικών, χρησιμοποίησε τις γνώσεις της για να εργασθεί σε μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.
Η ίδια δηλώνει λάτρης των αστυνομικών μυθιστορημάτων και των ιστοριών μυστηρίου .Απολαμβάνει τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι την οποία θεωρεί μέτρ του είδους. «Τα έργα της είτε στην γραπτή τους είτε στην κινηματογραφική-τηλεοπτική τους μορφή με γοήτευαν, με συνήρπαζαν και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να με συγκινούν. Μου αρέσουν όμως και πολλοί Έλληνες συγγραφείς. Πολλές ώρες της ζωής μου έχω διαθέσει στο να απολαμβάνω τα βιβλία του Πέτρου Μάρκαρη αλλά και τα δύο αστυνομικά μυθιστορήματα της Έλενας Ακρίτα.», λέει.
Το βιβλίο της «Έγκλημα τον Αύγουστο» είναι το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πηγή»
Επιστράτευσε τη φαντασία της, το συναίσθημα , τις εμπειρίες το μεράκι και το ταλέντο της και δημιούργησε το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα.
Όπως αποκαλύπτει θ ακολουθήσουν κι άλλα: «Το επόμενο βιβλίο μου είναι στα σπάργανα ακόμα αλλά ναι, θα είναι άλλη μία περιπέτεια του ήρωά μου ο οποίος θα βρεθεί την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο για να δώσει και αυτή τη φορά τη βοήθειά του για την λύση ενός μυστηρίου».
ΠΗΓΗ politismika.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ