1)Κε ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΕ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας. Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε μας για εσάς.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και τη δυνατότητα να μιλήσω για το βιβλίο μου. Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1970, ζω και εργάζομαι για περισσότερα από είκοσι χρόνια στην Αυστρία και τη Γερμανία ως μηχανικός ενεργειακών θεμάτων. Δεν ανήκω στη γενιά brain drain, δεν έφυγα από την Ελλάδα για να γλιτώσω την κρίση. Ήταν συνειδητή επιλογή μου. Και μέχρι σήμερα δεν το έχω μετανιώσει. Αντίθετα θεωρώ ότι ήταν μία από τις καλύτερες κινήσεις της ζωής μου: Ξέφυγα από τις ανώριμες εργασιακές συνθήκες της Ελλάδας, γλίτωσα ένα περιβάλλον οικογενειοκρατίας, παρεοκρατίας – όπως θέλετε πείτε το – και βρέθηκα σε ένα ελεύθερο, αλλά και ανταγωνιστικό περίγυρο, που λίγη σημασία έχει, από που έρχεσαι και ποιους ξέρεις. Με τα διάφορα επαγγελματικά projects γύρισα όλο τον κόσμο: από την Ευρώπη και την Αμερική, μέχρι τη Μογγολία, τη Νότιο Αφρική και την Αυστραλία. Συνεργάστηκα με ανθρώπους από όλες αυτές τις χώρες και διαπίστωσα ότι λίγα πράγματα μας διαφοροποιούν και ότι πολλά είναι κοινά.
2)Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρός να γίνεται συγγραφέας? πότε και πως ξεκινήσατε την συγγραφή.
Όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ονειρευτεί, να γίνω συγγραφέας. Αν και από μικρός έγραφα καλά και μου έκανε κέφι, να γράφω. Δεν θεωρούσα ποτέ αγγαρεία την έκθεση, ή τις άλλες ασκήσεις στα Νέα Ελληνικά. Ξεκίνησα να γράφω γύρω στα 45 μου. Nομίζω ότι ήταν
χριστουγεννιάτικες διακοπές και χάθηκα στο γραφείο μου, πάνω από ένα από αυτά τα ωραία δερμάτινα δεμένα τετράδια, που σε παρακαλούν να τα γεμίσεις με τα γράμματά σου. Έτσι γράφω ακόμη και σήμερα: στην αρχή χειρόγραφα, τα οποία περνάω μετά στον υπολογιστή.
3)Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΤΟ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε;
«Το Στιγμιαίο» είναι το πρώτο λογοτεχνικό μου βιβλίο. Το ξεκίνησα πριν από πέντε χρόνια
περίπου και μέχρι να το ολοκληρώσω χρειάστηκα κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια.
4)Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία? Είναι μια μυθοπλασία ή μια αληθινή ιστορία δική σας ή κάποιου κοντινού σας ατόμου που σας την διηγήθηκε?
Είναι μία αληθινή ιστορία και πραγματεύεται τη ζωή του πατέρα μου. Όλα τα περιστατικά, που περιγράφονται στο βιβλίο είναι αληθινά, όπως αληθινή είναι και η ένταξή τους στο ιστορικό πλαίσιο του 20ου αιώνα. Όμως το βιβλίο δεν είναι ιστορική διατριβή, γιατί πολλές λεπτομέρειες – όπως διάλογοι, περιγραφές εξωτερικής εμφάνισης ανθρώπων, παλιών σπιτιών, ή τοπίων, όπως ήταν πριν από 70 χρόνια – μου ήταν άγνωστες. Και παρά την έρευνα, που έκανα σε στρατιωτικά αρχεία, ιστορικά βιβλία, το αρχείο του πατέρα μου και παρά τις αφηγήσεις του ίδιου του πρωταγωνιστή, που ανέσυρα από τη μνήμη μου, υπήρχαν σημεία, που δεν γινόταν, να διαφωτιστούν. Εκεί επιστράτευσα τη μυθοπλασία, συμπλήρωσα διαλόγους, συνδύασα πηγές και προσπάθησα να καλύψω ρεαλιστικά αυτά τα κενά. Αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω μία παρομοίωση θα έλεγα ότι όλο το βιβλίο μοιάζει με μία σκάλα, όπου τα σκαλοπάτια είναι τα αληθινά γεγονότα και τα κενά ανάμεσα στα σκαλοπάτια καλύπτονται από τη μυθοπλασία. Και έτσι όπως κάθε σκάλα είναι λειτουργική και σε οδηγεί εκεί, που θέλεις παρά τα κενά της μεταξύ των σκαλοπατιών, έτσι και το βιβλίο παραμένει μία κατεξοχήν αληθινή ιστορία, παρά τα σημεία μυθοπλασίας.
5)Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο ?Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?
Τα δύσκολα προπολεμικά χρόνια, η Κατοχή, η Αντίσταση, ο Εμφύλιος, η πολιτική αστάθεια της δεκαετίας του ́60, η δικτατορία και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας δημιουργούν τις
προϋποθέσεις για μία ζωή, που είναι αδύνατον να προκύψει με την ίδια ένταση και τις ίδιες
ανατροπές σε διαφορετικές συνθήκες. Όποιος πιστεύει, πως ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ή άσπρο, ή μαύρο και πως μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε ένα μικρό, ή μεγαλύτερο κουτάκι,
έρχεται αντιμέτωπος με μία πορεία, που εκπλήσσει με τις διαφορετικές εμπειρίες και τις ποικίλες αποχρώσεις της.
Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου ήταν παρών σε όλες αυτές τις στιγμές του 20ου αιώνα. Και επειδή η ζωή δεν είναι μία αλληλουχία ισότιμων στιγμών, μπορεί να υπάρξει η μία στιγμή, αυτή που κυριαρχεί τη ζωή του και καταφέρνει σε ένα βαθμό να την επισκιάσει. Αυτή ήταν η συμμετοχή του στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Οι περισσότεροι οχυρώνονται πίσω από τα λάθη τους και τα δικαιολογούν. Δεν υπάρχουν πολλοί να τα παραδέχτηκαν και να αγωνίστηκαν, για να τα διορθώσουν. Και ίσως αυτός είναι ο λόγος, που η ιστορία του πρωταγωνιστή δεν είναι γνωστή.
Δεν ταιριάζει με τις εύκολες εξηγήσεις και τις ταμπέλες, που είμαστε πάντα έτοιμοι, να
κρεμάσουμε στους άλλους.
6)Με λίγα λόγια πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας;
Μου είναι δύσκολο, να χαρακτηρίσω το βιβλίο μου. Θα σας πω, τι μου έχουν πει, ή γράψει οι
πρώτοι αναγνώστες του: «βιβλίο συναρπαστικό, με δυνατή ιστορία», «γρήγορη και ορθή
εξιστόρηση πολύπλοκων γεγονότων», «ιστορική καταγραφή γεγονότων με νηφαλιότητα και
ορθότητα, αλλά και στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης, που μερικές φορές γέμισαν τα μάτια μου με δάκρυα», «σχεδόν στο σύνολό του ήταν για μένα «κινηματογραφικό» μιας και μπορούσα με ευκολία διαβάζοντας την ιστορία να την «βλέπω» κιόλας», «εξαιρετικά
απολαυστικό»
7)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?
Όχι δεν υπήρχε κάποιος άλλος. Από την αρχή είχα αποφασίσει, να του δώσω αυτόν τον τίτλο. Ως στιγμιαίο χαρακτηρίστηκε το αδίκημα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Ήθελα με τον τίτλο και με όλο το βιβλίο να δείξω ότι δεν αξίζει σε μια στιγμή να κουκουλώσει μια ζωή.
8)Πως προέκυψε η συνεργασία σας, με τις εκδόσεις ΠΗΓΗ .
Δεν τους ήξερα και δεν με ήξεραν. Έστειλα το χειρόγραφο του βιβλίου, όπως το έστειλα και σε άλλους εκδοτικούς οίκους. Αιφνιδιάστηκα ευχάριστα από τον επαγγελματισμό σε όλες τις φάσεις της έκδοσης. Από την αξιολόγηση του χειρογράφου μέχρι τις δράσεις προώθησης του βιβλίου.
9)Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς μας συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς. Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ?
Δεν νομίζω, πως υπάρχει κάποια συνταγή. Υπάρχουν πάντα καλά και λιγότερα καλά βιβλία,
μερικές φορές γραμμένα από τον ίδιο συγγραφέα. Στην Ελλάδα έχουμε την πολυτέλεια, να
έχουμε πολλούς συγγραφείς. Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός, ιδιαίτερα, εάν τον συναρτήσει
κανείς με το πόσοι λίγοι άνθρωποι στον κόσμο διαβάζουν και καταλαβαίνουν Ελληνικά. Θα ήταν ευχής έργο, να διαβάζαμε περισσότερα βιβλία και ιδιαίτερα περισσότερα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων.
10)Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;
Δεν υπάρχει πιο ελεύθερος, δίκαιος και πιο ενδιαφέρων και έγχρωμος κόσμος από τον κόσμο των βιβλίων.
11) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.
Νομίζω ότι θα μείνω πιστός στο ιστορικό μυθιστόρημα. Έχω ήδη κάτι περισσότερο από μία ιδέα για ένα νέο βιβλίο στο μυαλό μου.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα
ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Το βιβλίο μου θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στις ηλεκτρονικές σελίδες τους. Εμένα θα με βρείτε μέσα από το βιβλίο μου.
Μάθετε περισσότερα για ΤΟ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ