Συνομιλώντας με την Κατερίνα Φασέγγα για το μυθιστόρημά της, εντύπωση μου έκανε η έκφρασή της: «δεν μπορείς να λαμβάνεις διαφορετικά αποτελέσματα όσο εξακολουθείς να κάνεις τα ίδια πράγματα». Με αυτά τα λόγια στο μυαλό παρακολούθησα την ιστορία της Σόφης, η οποία με έντονα τα συναισθήματα της απώλειας και του πόνου της ερωτικής απογοήτευσης αλλά και ροκ διάθεση εγκατέλειψε τη ζωή της στην Αμερική και βρέθηκε στα Σφακιά της Κρήτης ανυποψίαστη για τους άγραφους κανόνες που επικρατούν εκεί. Η ηρωίδα της προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα νέα δεδομένα της ζωής της και όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας “… η φυγή της, ούτε λίγο ούτε πολύ, ήταν ένας μικρός στρουθοκαμηλισμός“.
Μια ερωτική απογοήτευση οδηγεί τη Σόφη από το Staten Island της Αμερικής στην πατρίδα του πατέρα της, την Κρήτη. Μιλήστε μας για την πρωταγωνίστριά σας και την απόφασή της να πολεμήσει τον πόνο με φυγή.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το τέλος μιας ερωτικής σχέσης ως μια τραγική απώλεια και όχι ως αλλαγή μιας συνθήκης που μπορεί να οδηγήσει στην ωρίμανση, τη γνώση και την προσωπική εξέλιξη. Περιγράφουν μάλιστα το συναίσθημα με δραματικές εκφράσεις όπως: «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν», «νομίζω ότι θα πεθάνω» κλπ. Η αίσθηση ότι ο ερωτικός σύντροφος δεν υπάρχει πλέον στη ζωή μας, είναι σχεδόν τρομακτική και δεν διαφέρει από την αίσθηση που αφήνει ένας πραγματικός θάνατος. Πολλοί άνθρωποι αρνούνται να βιώσουν τον πόνο, τον δαιμονοποιούν, αντιστέκονται με όποιον τρόπο μπορούν, χωρίς να γνωρίζουν ότι ο αβίωτος πόνος είναι μία από τις βασικές αιτίες της δυστυχίας. Η πιο συνηθισμένη τακτική που ακολουθούν για να ξορκίσουν την ερωτική απογοήτευση είναι η αλλαγή στην εξωτερική εμφάνιση, η αλλαγή περιβάλλοντος ή σε αρκετές περιπτώσεις, η βιαστική αντικατάσταση του πρώην συντρόφου με έναν ή και περισσότερους ερωτικούς συντρόφους. Ωστόσο, καμία από αυτές τις ενέργειες δεν θεραπεύει, καθώς αποτελεί μια πρόσκαιρη αντιμετώπιση της ψυχικής οδύνης που δεν δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τα βαθύτερα συναισθήματά του. Η Σόφη λειτούργησε ακριβώς έτσι και μάλιστα παρορμητικά. Η ιστορία θα είχε διαφορετικό τέλος αν στην πρώτη γραμμή έμπαινε η σύνεση, ο ορθολογισμός και η υπομονή να βιώσει όλα τα στάδια του ψυχικού πόνου που επέφερε η απώλεια της σχέσης της.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ