ΓΡΑΦΕΙ Η SEVI
Καλημέρα φίλοι μου!
Είμαι πίσω με ένα ιδιαίτερο βιβλίο που πραγματεύεται πολλά ενδιαφέροντα ζητήματα, ωστόσο θεωρώ πως εστιάζει στη φιλία! Στη φιλία που δεν πτοούν οι αποστάσεις, τα χρόνια που περνούν, τα διαφορετικά μονοπάτια που ακολουθούν σαν μοναδικά όντα οι φίλοι ξεχωριστά. Στη φιλία που δεν κοιτάει το φύλο του άλλου αλλά βασίζεται στην εμπιστοσύνη και την αγάπη.
Το οπισθόφυλλο:
««…Γιατί δεν θα μάθω ποτέ αλλιώς τι είμαι,
αν δεν δοκιμάσω να γίνω αυτό που θέλω να είμαι.
Κι ίσως τότε καταλάβω πως γεννήθηκα ακροβάτης,
ή πως γλίτωσα απ’ τα θηρία, γιατί είμαι ένα απ’ αυτά».
Δύο παιδικοί φίλοι βρίσκονται ανά δεκαετίες στη ζωή τους και συζητούν για τα θέματα που τους προβληματίζουν καθώς μεγαλώνουν. Ανθρώπινες σχέσεις, διατροφικές διαταραχές, εθισμός, θάνατος, επαγγελματικές επιλογές κι όνειρα είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα που τους απασχολούν. Μέχρι που αναγκάζονται να χωριστούν…»
Θα ξεκινήσω από την ανωνυμία των πρωταγωνιστών, οι οποία με κέρδισε διότι με αυτό τον τρόπο η ιστορία αυτή θα μπορούσε να ανήκει στον οποιονδήποτε εκεί έξω. Προσωπικά, αν και σπάνιο να πλάσω την εικόνα των ηρώων, το όνομα μου τον προσδιορίζει. Στην προκειμένη δεν υπήρχε τέτοια ανάγκη και η αλήθεια είναι πως με αυτό τον τρόπο οι εκμυστηρεύσεις μεταξύ των δύο φίλων γίνονται μυστικές, πληρούται η υπόσχεση της εχεμύθειας.
Οι συζητήσεις που παραθέτονται είναι άκρως εμπιστευτικές, ορισμένες φορές και αποκαλυπτικές, διότι στο πέρασμα του χρόνου οι δύο φίλοι χάνονται και με μια συνάντηση πρέπει να αναπληρωθεί όλος ο χρόνος της απουσίας. Κάποια θέματα με συγκίνησαν, άλλα με ταρακούνησαν και άλλα τα διάβασα 2-3 φορές και στη συνέχεια τα μοιράστηκα και με άλλους! Είναι άκρως επίκαιρα και αυτό κάνει την ιστορία ακόμα αληθινή.
Συνολικά ήταν ένα όμορφο βιβλίο, θα ήθελα βέβαια λίγες παραπάνω στιγμές με τους δύο μαζί! Κλείνω με το αγαπημένο μου απόσπασμα και ένα fun fact!
Πολλούς βιβλιοφιλικούς χαιρετισμούς,
“Οι αλαζόνες κι υπερόπτες στο ίδιο χώμα θάβονται με τους ταπεινούς…μια μόνο διαφορά τους ξεχωρίζει: των ταπεινών το χώμα ποτίζεται από δάκρυα, γιατί αγαπήθηκαν από καθαρές ψυχές- των άλλων ξεραίνεται από την κοινωνική επιφάνεια. Πόσους ανθρώπους γνώρισα, αχ να ‘ξερες , που κέρμα δεν είχαν στις τσέπες τους, μα η καρδιά τους ηχούσε περιουσία. “
Fun fact: Για να καταλάβετε πόσο κολλημένη είμαι με τις ρομαντζάδες, περίμενα σε κάθε σελίδα πότε κάποιος από τους δύο θα αποκαλύψει ότι υπάρχουν παραπάνω αισθήματα (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πιστεύω στη φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών, ίσα ίσα πιστεύω περισσότερο σε αυτή).
ΠΗΓΗ mysecretbookblog.wordpress.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΔΙΧΩΣ ΟΝΟΜΑ