“Ένα εγκεφαλικό μυθιστόρημα που σε εγκλωβίζει στις σελίδες του”

Σε κάθε βιβλίο που διαβάζω εκτός από την ιστορία, την πλοκή και τους άλλους παράγοντες με μαγεύουν και οι λέξεις. Είναι το δυνατό σημείο των βιβλίων πάντα με γοητεύει ή με απογοητεύει. Σε αυτό το βιβλίο, οι λέξεις με τρόμαξαν, και ασέλγησαν με ηδονή στην ψυχή μου. Το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, ούτε από την άλλη ένα βιβλίο που σε μεθάει με τα πλεονεκτήματα τού, αντίθετα είναι από τα βιβλία που μπορεί να “σκοτώσει” ό,τι πιο φωτεινό έχεις μέσα σου. Ο τίτλος του βιβλίου έχει πολλές έννοιες και μπορεί να λάβει ακραίας διαστάσεις στο μυαλό του αναγνώστη. Το λουρί δεν ανήκει μόνο στην ιστορία που προσυπογράφει, ούτε όμως και αποκλειστικά στους ήρωες του αλλά ανήκει περισσότερο στον αναγνώστη από την στιγμή που εισέρχεται στην τρέλα που που το συνοδεύει. Ένα σκοτεινό μυθιστόρημα που ακροβατεί ανάμεσα στη λογική και στην παράνοια, στα πρέπει και στα θέλω, στην τρέλα και στη σαγήνη της.

Είναι ένα ψυχολογικό εγκεφαλικό μυθιστόρημα που σε εγκλωβίζει στις σελίδες του. Επικίνδυνο, αφού ξεπερνάει τα ψυχικά σκοτεινά όρια ακόμα και το πιο αρρωστημένου μυαλού.

Ας δούμε την ιστορία.:

” Η παράνοια είναι έννοια. Φωλιάζει στο μυαλό του ανθρώπου και σαν σιχαμερό σκουλήκι, σαν σαράκι του τρώει κομμάτι-κομμάτι κάθε αίσθηση της πραγματικότητας. Είναι δύσκολο κανείς να θαυμάσει το μέγεθος και την έκταση της, διότι οι έννοιες δεν έχουν μονάδα μέτρησης, ενώ επίσης στερούνται περιγράμματος για να αποτυπωθούν. Τουλάχιστον άμεσα. διότι έμμεσα υπάρχουν αμέτρητες απεικονίσεις και δράσεις που την προδίδουν, την χρωματίζουν και μεταφέρουν κομμάτι της αίγλης της αρχικής έννοιας. Μπροστά σε μία τέτοια απεικόνιση ο θεατής δεν έχει παρά να νιώσει δέος.”

Το βιβλίο κινείται στα όρια του φανταστικού & του τρόμου χωρίς να λείπει το μεταφυσικό & ψυχολογικό κομμάτι του θρίλερ. Η ιστορία ξεκινάει αργά, αλλά στη συνέχεια σε βάζει δυνατά στην υπόθεση. Οι εναλλαγές της δράσης περνούν από πολλά επίπεδα κάνοντας τον αναγνώστη να βιώσει έντονα και πολλά διαφορετικά συναισθήματα για τους ήρωες και την αλήθεια τους.

Ξεκινοντας την ανάγνωση μπροστά στα μάτια σου ανοίγεται ένας διαφορετικός κόσμος. Στην αρχή του βιβλίου και ως ότου μπεις για τα καλά στην ιστορία, υπάρχει ένα μπερδεμένο κουβάρι που πρέπει να έχεις υπομονή για να το ξεμπερδεψεις και να ενώσεις τα κομμάτια που λείπουν για να αγγίξεις το λουρί της πλοκής του βιβλίου. Υπάρχουν στιγμές που το βιβλίο γίνεται ένα ιατρικό σύγγραμα. Αλλά όταν αυτό το σύγγραμα φτάνει στην κορύφωση του, υπάρχει περίπτωση να σε τρελάνει.

Η ιατρική είναι άλλη μια πλευρά που παίζει σημαντικό ρόλο στο βιβλίο. Είναι έντονη θα έλεγα η επιρροή  από την ομώνυμη ταινία: (Dr Jekyll and Mr. Hyde) καθώς υπάρχουν σκηνές που σου φέρνουν στο μυαλό την ατμόσφαιρα της ταινίας.

Από την άλλη οι σκηνές του βιβλίου  είναι σκληρές. Άκρως ανατριχιαστικές, τολμώ να χρησιμοποιήσω και την λέξη “φρικιαστικές“.

Αυτές  οι σκηνές είναι θα έλεγα ένα πείραμα,  για το πώς βλέπουμε εμείς οι άνθρωποι πέρα από αναγνώστες κάποιες καταστάσεις στη ζωή μπορεί να προέρχονται και από ιστορίες βιβλίων για την ανθρώπινη υπόσταση.

Στην ουσία το λουρί της τρέλας είναι ένα ψυχογράφημα στο ανθρώπινο ον. Ένα ψυχογράφημα στον εγκέφαλο του ανθρώπου και στο τι μπορεί να κρύβει μέσα του Αυτό το άγνωστο σε πολλούς κόμματι του εαυτού μας. Βέβαια στο συγκεκριμένο βιβλίο αυτό το  Το βιβλίο αυτό κινείται ανάμεσα στο άκρο και στη νηνεμία της γαλήνης. Για τα δικά μου αναγνωστικά γούστα ήτανε σε κάποια σημεία αρκετά υπερβολικό, όμως αυτό είναι δικό μου θέμα και δεν το έχει το βιβλίο και ο συγγραφέας καθώς τα βιβλία αυτά κινούνται στην υπερβολή γιατί είναι στην κατηγορία φανταστικής λογοτεχνίας και τρόμου.

Από την άλλη μου έκανε εντύπωση και η γραφή του συγγραφέα. Έχει έναν μαγικό τρόπο να σε ηρεμεί όταν χρειάζεται και ταυτόχρονα να σε ανατριχιάζει και να σε φοβίζει. Υπάρχει και λυρικοτητα στο βιβλίο αλλά υπάρχει μόνο στα σημεία που πρέπει, και δεν την χρησιμοποιεί για να δείξει πόσο όμορφες μπορει να γίνουν οι λέξεις, αλλά την χρησιμοποιεί για να σου φτιάξει μία υπέροχη αισθαντική, ήρεμη ατμόσφαιρα και λίγο εκεί πριν το τέλος να έρθει με μια διαφορετική ταυτότητα και να σε κλείσει στις πιο μυχιες φοβίες σου. Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του βιβλίου και στο τέλος του ένα κομματάκι ελπίδας έρχεται μέσα σε αυτό το ζοφερό κόμματι της παράνοιας.

Σίγουρα μιλάμε για ένα βιβλίο που οι αναγνώστες αυτής της κατηγορίας θά λατρέψουν, εμένα αν και μου άρεσε υπήρχαν στιγμές που τρόμαξα πολύ, και και ήτανε πολύ διάχυτη αυτή η υπερβολή στις κοινές κάτι που εμένα με ενοχλεί όπως είπα και παραπάνω όμως νομίζω ότι προσυπογράφει την κατηγορία φανταστικού – τρόμου στην λογοτεχνία. Από την άλλη είμαι σίγουρη ότι ο συγγραφέας ήρθε για να μείνει.

Αν το επιλέξετε, μην το πιάσετε νύχτα.!

ΠΗΓΗ bookhousecollector.blogspot.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟ ΛΟΥΡΙ ΤΗΣ ΤΡΕΛΑΣ