Ένα νέο-διαφορετικό βιβλίο έπεσε στα χέρια μου και τράβηξε την προσοχή μου ήδη από τον τίτλο: Πρόσφυγες Σμύρνη-Συρία, Δύο κόσμοι με κοινή μοίρα. Το βιβλίο έχει γράψει ο Μανώλης Συλλιγάρδος και έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Πηγή.
Το βιβλίο περιέχει 2 ιστορίες προσφυγιάς γεμάτες πόνο και δυστυχώς πικρή αλήθεια. Από την άλωση της Σμύρνης στις 13 Σεπτεμβρίου 1922 μέχρι τον βομβαρδισμό σε ένα τζαμί στη Δαμασκό τα Χριστούγεννα του 2011 δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά. Το χρήμα, η εξουσία και ο πόλεμος παραμένουν ίδια ανεξαρτήτως εποχής, περιοχής, θρησκείας! Η οικογένεια Αμπατζόγλου έχασε τα πάντα στην καταστροφή, όχι μόνο την περιουσία και την καλή της ζωή, αλλά ο ένας τον άλλον, καθώς η σφαγή δεν γνωρίζει όρια, ηλικία, φύλλο… Την ίδια μοίρα είχε και η οικογένεια του Χασάν. Όσες προσπάθειες κι αν έκαναν να μείνουν στη Συρία οι τελευταίοι βομβαρδισμοί κατέστρεψαν το σπίτι τους αναγκάζοντάς τους να ακολουθήσουν μαζί με τους συντοπίτες το δακρύβρεχτο δρόμο της προσφυγιάς. Ένα καραβάνι ψυχών, που ξεκίνησε με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο στην Ευρώπη, βρέθηκε να θαλασσοδέρνεται στις θάλασσες του Αιγαίου, αλλά και της βάναυσης πολιτικής των κρατών. Έχοντας αφήσει σε κάθε σπιθαμή του δρόμου από ένα νεκρό, το καραβάνι των ψυχών δεν κατάφερε ποτέ να γτάσει στον πολυπόθητο στόχο, τη Γερμανία. Αντ’ αυτού εγκλωβίστηκε σε hot spots και πρόχειρα καταλύματα με συνθήκες διαβίωσης που δεν είχαν φανταστεί ποτέ ότι υπάρχουν ή ότι μπορούν να αντέξουν…
Και οι δύο οικογένειες έχουν αποδεκατιστεί αφήνοντας πίσω χαμένες οικογένειες και άταφους νεκρούς, όμως η μοίρα τους είναι ενωμένη. Δεν είναι μονάχα ο πόνος της προσφυγιάς που τους ενώνει, αλλά και η οικογένεια…
Οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη !
Ποιος ζωγράφος, ποιος συγγραφέας, ποιος ποιητής
μέσα στη Σμύρνη θα σταθεί
τον τρομερό τον πόνο τον φρικτό
θα αντέξει για να δείξει!
Ποιο καβαλέτο θα στηθεί
το ματωμένο το πινέλο να δεχτεί
πάνω του να κυλήσει!
Οι κατατρεγμένες ψυχές, ο θάνατος, οι βαναυσότητες του πολέμου, ο ξεριζωμός, η αθλιότητα, αλλά και η περιφρόνηση, το μίσος, η ντροπή, η απόρριψη δε μπορούν παρά να ραγίσουν τις καρδιές των αναγνωστών. Μπορεί το βιβλίο να είναι μυθιστόρημα δεν μπορούσα όμως να παραβλέψω ότι όλα όσα περιγράφονται έχουν συμβεί σε ανθρώπους που ζουν δίπλα μας. Η αλήθεια του βιβλίου είναι πολύ σκληρή γι’ αυτό δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το βιβλίο ως ιστορία που διαβάζεις για να περάσει η ώρα. Τα συναισθήματα είναι πάρα πολλά κι αβάσταχτα, αδύνατον να μην σε αγγίξουν.
Η ελπίδα δεν εγκαταλείπει στιγμή το συγγραφέα στο βιβλίο, ο οποίος αγωνιά για ένα καλύτερο αύριο για τους ήρωες του, Σύριους και Σμυρνιούς. Η ελπίδα έτσι μεταφέρεται και στον αναγνώστη μαζί με την ευαισθητοποίηση και την ανθρωπιά, ένα πολύ σημαντικό και τρυφερό μήνυμα που γίνεται εφόδιο για τους αδίστακτους καιρούς που ζούμε.
Οι ιστορίες είναι δομημένες με τέτοιο τρόπο που δημιουργούν πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και κλιμακώσεις που δεν περίμενα σε πολλά σημεία. Το μυθιστόρημα κινείται σε 2 τόπους και 2 χρόνους οι οποίοι εναλλάσσονται διαρκώς δημιουργώντας έναν υπέροχο μύθο. Η γλώσσα του έργου είναι κατανοητή και εύκολη. Η απλότητα της εναλλάσσεται συχνά με το λυρικό λόγο που εντείνει ακόμη περισσότερο τον συναισθηματισμό και την ένταση.
Είναι χρήσιμο κάποιες φορές να διαβάζουμε τέτοια βιβλία και να θυμόμαστε όχι μόνο να εκτιμάμε όσα έχουμε στη ζωή, αλλά και να βοηθάμε εκείνους που δυσκολεύονται.
Πηγή: booksharbor
Δείτε το βιβλίο ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ