Γράφει ο Θοδωρής Πιερράτος
«Παραδώσου! Είναι ανώφελο να τρέχεις, δεν πρόκειται να γλιτώσεις!» φώναξε το κόκκινο ενώ εφορμούσε κατά πάνω του. «Είναι στον Α2. Περικυκλώστε τον!» διέταξε από την ενδοσυνεννόηση τα άλλα τρία.
Ο Πι έκανε να στρίψει δεξιά αλλά είδε ότι από το βάθος της στοάς ερχόταν ορμητικά το γαλάζιο. Σταμάτησε, γύρισε ένα βήμα πίσω και συνέχισε να τρέχει, σχεδόν ξεψυχισμένος, στον ακριανό διάδρομο. Τότε, ευθεία μπροστά του, πρόβαλε το πορτοκαλί χαμογελώντας του ειρωνικά σαν του έλεγε κι αυτό με τη σειρά του «είναι αναπόφευκτο». Έφερε στο μυαλό του το σχέδιο του λαβύρινθου και μια μικρή ελπίδα άναψε μέσα του. Αν προλάβει να στρίψει δεξιά… Πήρε να επιταχύνει με ό,τι δυνάμεις τού είχαν απομείνει. Έτσι, όταν πρόβαλε, την αμέσως επόμενη στιγμή, το ροζ ακριβώς εκεί, στα δεξιά, σταμάτησε απότομα απομένοντας ολότελα σαστισμένος. Έστρεψε αριστερά – δεξιά τη ματιά του απλά για να διαπιστώσει ότι δεν υπήρχε καμία διέξοδος διαφυγής. Όλα είχαν τελειώσει. Έκλεισε τα μάτια και αποκαμωμένος ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο. Ή για την ακρίβεια, εκεί που μέχρι τότε νόμιζε ότι είναι τοίχος. Γιατί, με απέραντη έκπληξη, αντιλήφθηκε ότι, σαν να πέρασε μέσα από τον «τοίχο», βρέθηκε μονομιάς σε κάποιο άλλο απομακρυσμένο σημείο του λαβύρινθου, μακριά από τα τέσσερα φαντάσματα που τον κυνηγούσαν. Ελεύθερος και ασφαλής. Δεν πρόλαβε καν να σκεφτεί πώς είναι δυνατόν να συνέβη αυτό, όταν συνειδητοποίησε ότι μέσα από τον «τοίχο», από το σημείο που είχε εμφανιστεί κι αυτός, άρχισε να ξεπροβάλλει, από το πουθενά, το κόκκινο. «Καταραμένη Φυσική!» ψιθύρισε, γύρισε μπροστά και άρχισε να τρέχει ξανά, χωρίς δεύτερη σκέψη.
∞
«Έχετε προσέξει τη δυνατότητα που έχει το πάκμαν να βγαίνει από το δεξί άκρο της οθόνης και να εμφανίζεται αμέσως στο αντίστοιχο αριστερό άκρο;»
Τα τρία παιδιά κούνησαν καταφατικά τα κεφάλια τους.
«Πώς τα καταφέρνει;»
«Τι εννοείτε πώς τα καταφέρνει; Ένα παιχνίδι είναι… Έτσι το έφτιαξε ο κατασκευαστής του!», απάντησε ο Αλέξανδρος.
«Σωστά, έτσι φτιάχτηκε. Αλλά ας δούμε λίγο πίσω από αυτό…»
Και τα τρία παιδιά ανακάθισαν στις θέσεις τους. Ο Αλέξανδρος πήρε μια μεγάλη μπουκιά από το φαγητό του.
«Ο χώρος που ζει το πάκμαν πόσες διαστάσεις έχει; Εννοώ, σε πόσες διαφορετικές διευθύνσεις μπορεί να κινηθεί;»
«Μπορεί να κινηθεί πάνω ή κάτω στην οθόνη, αλλά και αριστερά η δεξιά», είπε ο Μάνος.
«Άρα, δύο διαστάσεις;», απάντησε ρωτώντας επιφυλακτικά η Αρετή.
«Δύο! Αν μπορούσε να κινηθεί και έξω από την οθόνη είτε προς τα πάνω, προς τον παίκτη δηλαδή, είτε προς τα κάτω, θα ήταν τρεις, αλλά -φυσικά- αυτό δεν συμβαίνει!», σχολίασε ο κύριος Δημήτρης. «Πώς θα μπορούσε να εξηγήσει τότε, αν είχε συνείδηση, το ότι βγαίνει από δεξιά και εμφανίζεται ακαριαία στα αριστερά, σε σημαντική απόσταση από την προηγούμενη θέση του;»
Κανείς δεν είπε τίποτα κι έτσι ο κύριος Δημήτρης συνέχισε:
«Αν το πάκμαν ήταν φυσικός με καλή μαθηματική παιδεία, θα μπορούσε να υποθέσει ότι ο χώρος του, αντί να είναι ένα επίπεδο διδιάστατο φύλλο με σαφή πλευρικά όρια, είναι σαν την επιφάνεια ενός κυλίνδρου: μία επιφάνεια επίσης δύο διαστάσεων η οποία όμως καμπυλώνεται μέσα σε μία τρίτη διάσταση, την οποία εμείς, ζώντας σε έναν κόσμο τριών διαστάσεων, εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε, όχι όμως και το πάκμαν!»
«Δηλαδή, θα μπορούσε και ο δικός μας χώρος των τριών διαστάσεων να καμπυλώνεται σε μία τέταρτη διάσταση που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, όπως αντίστοιχα και το πάκμαν δεν βλέπει την τρίτη διάσταση;»
Ο κύριος Δημήτρης κοίταξε χαμογελώντας την κυρία Μυρτώ.
«Ναι! Αυτό ακριβώς ήταν το σημείο στο οποίο ήθελα να καταλήξω. Κατ’ αναλογία, θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν μπορούμε, φυσικά, να φανταστούμε μία εικόνα, αλλά θα μπορούσαμε να το διαπιστώσουμε όπως θα το έκανε ένα πάκμαν με συνείδηση. Και, σίγουρα, μπορούμε να το περιγράψουμε με τα μαθηματικά μας…»
«Δηλαδή, λες ότι αν υπάρχει μία τέτοια αόρατη τέταρτη διάσταση, θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε σχεδόν ακαριαία σε πολύ μακρινές αποστάσεις, όπως κάνει το πάκμαν;»
«Λέω αυτό ακριβώς, Αρετή! Αν και δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει μία μόνο τέτοια επιπλέον διάσταση αλλά, σύμφωνα με κάποιες θεωρίες, πολλές περισσότερες… Ακόμη και άπειρες».
Η Αρετή στράφηκε χαμογελώντας προς την κυρία Μυρτώ: «Μαμά, που βάλατε το πάκμαν; Έχω να διαβάσω για το διαγώνισμα της Φυσικής!»
∞
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΦΥΣΙΚΗ
Το βιβλίο πέρασε στη B΄ φάση των Βραβείων του Public. Ο Μάνος, ο Αλέξανδρος και η Αρετή, μαθητές της Α΄ Λυκείου, θεωρούν τη Φυσική ως το πιο βαρετό και άχρηστο μάθημα στο σχολείο. Μέχρι που ένα περίεργο μήνυμα στο κινητό τούς εμπλέκει σε μια περιπέτεια γεμάτη γρίφους και προκλήσεις…
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Θοδωρής Πιερράτος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, έχει διδακτορικό δίπλωμα στη διδακτική της Φυσικής από το Τμήμα Φυσικής του Α.Π.Θ. και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Στη συγγραφή τον ώθησε η επιθυμία του να συστήσει τις έφηβες κόρες του στον συναρπαστικό κόσμο της Επιστήμης.