Συνέντευξη με τη Μαρία Φώσκολου
Θα ερωτευτεί, θα αγαπήσει, θα γευτεί τον πόνο της απώλειας. Θα πιστέψει εσφαλμένα ότι αυτή φταίει, ότι δεν αξίζει πλέον να ζει. Θα πέσει στα δίχτυα ενός δαίμονα με αγγελικό πρόσωπο. Θα καταφέρει να τον πολεμήσει; Θα καταφέρει ν’ αντέξει;
Αυτή είναι μια μικρή περίληψη του μυθιστορήματος της Μαρίας Φώσκολου με τίτλο “Πόσο αντέχει μια καρδιά” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί ανάμεσα στην αγάπη και την κακοποίηση, το όνειρο και τον εφιάλτη. Αλήθεια, ποιο από τα δύο έχει τη μεγαλύτερη δύναμη; Ποιο θα κερδίσει τη μάχη; Έχω φέρει σήμερα την ίδια τη Μαρία για να μας δώσει τη δική της απάντηση σε όλα αυτά αλλά και να μας μιλήσει για τον εαυτό της ως συγγραφέα.
Τι λέτε, πάμε να τη γνωρίσουμε;
1) Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις τη συγγραφική σου πορεία;
Μ.Φ. : Χαίρομαι πολύ που μου δίνεται η δυνατότητα να σας μιλήσω λίγο για μένα.
Η αλήθεια είναι πως από την εφηβεία μου είχα αρχίσει να γράφω. Κυρίως έγραφα στίχους και κρατούσα ημερολόγιο. Όμως η αγάπη μου για τη λογοτεχνία είχε χτυπήσει το καμπανάκι μέσα μου πολύ νωρίτερα. Θυμάμαι πως πήγαινα στο δημοτικό ακόμη όταν στο μάθημα της γλώσσας συμπεριλαμβανόταν ένα κομμάτι από το «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» του Μ. Λουντέμη. Αυτό το βιβλίο ήταν ο πρώτος έρωτας για μένα.
2) Ποιες οι επιρροές σου; Ποιους ανθρώπους της λογοτεχνίας θαυμάζεις;
Μ.Φ. : Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις γιατί η Ελλάδα είναι μια χώρα με βαρύ παρελθόν. Όπως σου ανέφερα και παραπάνω ο πρώτος μου έρωτας ήρθε με τον Λουντέμη. Μου αρέσουν επίσης ο Ουγκώ, ο Τολστόι, ο Τόλκιν, ο Μάρτιν, η Χίσλοπ, ο Νταν Μπράουν από ξένους συγγραφείς και από Έλληνες λατρεύω την Οικονόμου, τη Μαντά, την Καραγιάννη, τον Κρομμύδα, τον Καλπούζο, την Τζιριτά, τη Δημουλίδου… Τι να σου πω… ειλικρινά η λίστα δεν έχει ποτέ τελειωμό, μόνο προσθήκες.
Όσο για τις επιρροές μου, μπορεί να με επηρεάσει το οτιδήποτε γύρω μου. Κάθε βιβλίο που διαβάζω είναι ένας καινούργιος κόσμος για ‘μένα και κάθε τι που μπορεί να φτάσει στ’ αυτιά μου μπορεί να μου ξεκλειδώσει νέες πόρτες.
3) Είναι δύσκολο ή εύκολο κάθε φορά, να αποτυπώσεις με λέξεις στο χαρτί αυτό που γυροφέρνει στο μυαλό σου;
Μ.Φ. : Η αλήθεια είναι πως μου βγαίνει πολύ φυσικά, δεν μπορώ να πω ότι με έχει δυσκολέψει κάτι μέχρι σήμερα. Ακόμη κι όταν έχω κολλήσει κάπου, οι ιδέες με επισκέπτονται εντελώς απρόσμενα εκεί που δεν το περιμένω και με έναν πολύ φυσικό τρόπο τις αποτυπώνω στο χαρτί.
4) Συναίσθημα ή λογική; Ποιο από τα δύο κρατά τον κυρίαρχο ρόλο στα γραπτά σου;
Μ.Φ. : Προσπαθώ να τα φέρνω σε μια ισορροπία, όμως θεωρώ ότι το συναίσθημα είναι αυτό που κερδίζει στο τέλος της ημέρας. Αν αυτό που γράφω δεν έχει τη δύναμη να με παρασύρει και να με κάνει να είμαι μέρος της ιστορίας, δεν μου αρέσει. Θέλω η ιστορία μου, να μου ξυπνάει όλες μου τις αισθήσεις.
5) Μίλησέ μας λίγο για το βιβλίο σου.
Μ.Φ. : Το «Πόσο αντέχει μια καρδιά» είναι ένα βιβλίο που στις σελίδες του πρωταγωνιστούν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Η Δανάη είναι μία από εμάς. Όλες θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στη θέση της.
Το βιβλίο βασίζεται στον έρωτα όμως μέσα στις σελίδες του ο αναγνώστης θα βιώσει ποικίλα συναισθήματα. Θα ερωτευτεί, θα αγαπήσει, θα χαρεί, θα κλάψει, θα μισήσει και ταυτόχρονα θα λυτρωθεί. Πρόκειται για μια ιστορία που μιλάει στην καρδιά μας.
6) Το βιβλίο αυτό περιέχει πραγματικά γεγονότα ή βασίζεται σε μυθοπλασία;
Μ.Φ. : Υπάρχουν κάποια μικρά γεγονότα που είναι πραγματικά από ιστορίες που έχω ακούσει από τους γύρω μου, όμως το μεγαλύτερο μέρος του έργου είναι μυθοπλασία. Αυτή πιστεύω πως είναι και η μαγεία του βιβλίου που με συναρπάζει. Ένα τόσο μικρό ψεγάδι, μία φράση, μία σκηνή από ένα στιγμιότυπο της ζωής πλαισιωμένο με όλη την υπόλοιπη ιστορία, συνθέτουν κάτι που είναι τόσο δυνατό ώστε να μπορεί να με παρασύρει και να χαθώ στις σελίδες του.
7) Η δική σου γνώμη ποια είναι; Ο άγγελος μπορεί να νικήσει τον δαίμονα;
Μ.Φ. : Θέλω να πιστεύω πως το καλό που κρύβουμε μέσα μας θα έχει πάντα τη δύναμη να μας δείχνει το σωστό δρόμο που οδηγεί στο φως. Ας μην ξεχνάμε πως ως άνθρωποι, κρύβουμε μέσα μας και το καλό και το κακό. Το θέμα είναι τι επιλέγουμε εμείς οι ίδιοι να ακολουθήσουμε.
8) Σ’ αυτούς τους ομολογουμένως δύσκολους καιρούς που διανύουμε, ο κόσμος διαβάζει βιβλία; Τα εκτιμά όπως παλιότερα, τους δίνει τον χρόνο που χρειάζονται;
Μ.Φ. : Αν και σαν χώρα διαβάζουμε λιγότερο από όσο θα μπορούσαμε ή αξίζουμε αν θέλεις, βάση του παρελθόντος που φέρουμε, πιστεύω πως τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια διαβάζουμε περισσότερο από ότι παλιότερα. Θεωρώ πως τις δεκαετίες πριν το 1990 αυτοί που διάβαζαν βιβλία ήταν πολύ λίγοι κι αυτό οφειλόταν όχι μόνο στο μορφωτικό επίπεδο του κόσμου, αλλά και στον ελεύθερο χρόνο που διέθεταν τότε.
Τα τελευταία χρόνια πιστεύω πως ο κόσμος διαβάζει αρκετά, αν και οι εκδοτικοί οίκοι λένε πως οι πωλήσεις τους έπεσαν μετά το 2010 – 2012, όμως μην ξεχνάμε πως οι αναγνώστες δανείζουν τα βιβλία τους σε φίλους πολύ συχνά, με αποτέλεσμα ένα βιβλίο να κάνει αρκετές βόλτες μέχρι να βρει την τελική του θέση στο ράφι μιας βιβλιοθήκης ενός σπιτιού.
9) Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Μ.Φ. : Νομίζω πως γεννιέσαι με το μικρόβιο αλλά γίνεσαι, με την εμπειρία και την εξάσκηση. Φυσικά όλα ξεκινάνε από την έμπνευση και τη μεταφορά της στο χαρτί. Γιατί πιστεύω πως δεν αρκούν μόνο οι ιδέες αν δεν μπορεί κανείς να τις αναπτύξει ώστε να βγει μια σωστά δομημένη ιστορία.
10) Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Μ.Φ. : Κοίτα, το «Πόσο αντέχει μια καρδιά» κυκλοφορεί πολύ λίγο καιρό, όπως ξέρεις είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα που εκδίδεται, συνεπώς θέλω να είμαι πολύ προσεκτική και να κάνω σταθερά βήματα. Υπάρχουν ιστορίες στο συρτάρι, παρόλα αυτά όλη μου η προσοχή τώρα είναι σ’ αυτό το βιβλίο. Άλλωστε ότι και να λέω εγώ το σημαντικό είναι να μπορέσουν οι αναγνώστες να αγαπήσουν κι εκείνοι το βιβλίο μου όσο κι εγώ.
Μαρία, σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που μας διέθεσες και σου ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία στο έργο σου!!!
Δείτε το βιβλίο εδώ.
Ρωτάει ο Δημήτρης Μπονόβας.