Μυθιστορήματα φαντασίας που ξεχωρίζουν. Σε αυτά ανήκει και το βιβλίο της Sylvie Macray ¨Ψυχές στο Χρόνο”.
«Έμαθες κάτι;» Βρέθηκα σχεδόν μια ανάσα μακριά από το πρόσωπό της για να την κάνω να με κοιτάξει.
«Ναι», είπε και κοίταξε για λίγο πίσω της. «Όταν μου είπες ότι το παλικάρι αρρώστησε,κατάλαβα αμέσως ότι δεν είναι ένας από εμάς…»απάντησε στο ερωτηματικό μου βλέμμα και ο λαιμός μου γέμισε αγκάθια απότομα.
«Άρα;Τι είναι;»
«Δεν ξέρω…Μοιάζε περισσότερο με κάποιο είδος μαγείας που κολλάει στην ψυχή του ανθρώπου που τη δέχεται, δεν ξέρω. Πάντως του έχουν γίνει μάγια, αυτό είναι το μόνο σίγουρο και αυτό που νιώθεις είναι το κατάλοιπο ή το ίδιο το ξόρκι-αν υπάρχει ακόμη μέσα του».
«Τι μάγια; Τι λες;» φώναξα με δυσκολία για να μ ακούσει πάνω από τη μουσική.
«Το καράβι που μου είπες ότι επέβαινε;»
Ένευσα ξεροκαταπίνοντας. Δεν μου άρεσε το ύφος της.
«Το καράβι αυτό, Γαλάτεια, χάθηκε στη Βόρεια Θάλασσα στις 20 Ιουνίου του 1368. Διακόσια πενήντα χρόνια πριν. Είναι απίθανο να βρισκόταν σε αυτό το καράβι.» Τα πόδια μου λύγισαν και με κράτησε.
«Σου είπε ψέματα καλή μου. Και όχι μόνο γι αυτό…»
«Οι ψυχές στο χρόνο» (εκ. Πηγή) της SylviaMacray είναι ένα βιβλίο που μας μυεί σε έναν κόσμο μαγικό. Στην εποχή του Μεσαίωνα που οι μάγισσες –και κυρίως η γυναικεία φύση- ήταν υπό διωγμό, σε μια πραγματικότητα που υπάρχει παράλληλα με την δική μας, σε δυνατότητες πέρα από τον συμβατικό χρόνο και τις συμβατικές ιδιότητες αυτών που είναι απλώς άνθρωποι και κυρίως σε μια ιστορία αγάπης που ξεπερνά κάθε εμπόδιο για να συνεχίσει να υπάρχει στο χρόνο.
Όπως λέει η συγγραφέας αυτό είναι το πρώτο μιας σειράς έξι βιβλίων που θα ακολουθήσουν. Η συζήτηση μαζί της είναι…μαγική:
ΕΡ; Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι όλοι λίγο πολύ μέσα μας κρύβουμε ή θέλουμε να κρύβουμε μια μάγισσα έναν μάγο;
ΑΠ:Η ανάγκη των ανθρώπων να διαφέρουν νομίζω ωθεί τους περισσότερους να ονειρεύονται πως θα ήταν εάν είχαν μια εξωπραγματική δύναμη. Από την άλλη, το μυστήριο γύρω από αυτό το θέμα, ελκύει πάρα πολλούς ώστε να το εξερευνήσουν ακόμη και να εμπλακούν με διάφορα. Κατά τη γνώμη μου όμως, κάποια πράγματα καλό είναι να παραμένουν μυστήρια και να μην τα σκαλίζουμε…
Ερ: Στο βιβλίο σας οι γυναίκες παίζουν βασικούς ρόλους. Και στη λαϊκή παράδοση πολλών λαών οι μάγισσες είναι γυναίκες συχνά επικίνδυνες γι’ αυτό στο τέλος εξοντώνονται. Θεωρείτε ότι αυτός ο διαχρονικός θρύλος σχετίζεται και με την κοινωνική θέση των γυναικών το Μεσαίωνα στην Ευρώπη;
ΑΠ:Οι γυναίκες που θεωρούνταν επικίνδυνες ήταν πάντα εκείνες που κατείχαν περισσότερη γνώση απ’ ότι τους ήταν επιτρεπτό να έχουν για ορισμένα θέματα. Για παράδειγμα ήταν αδιανόητο μια γυναίκα να γνωρίζει πώς να θεραπεύει, να έχει άποψη επι δικαίου και άδικου, όπως και επίσης, γυναίκες που έμεναν χήρες από άντρες που είχαν υψηλό αξίωμα ή κομπόδεμα, ήταν απαγορευμένο σχεδόν, να παραμείνουν μόνες. Ή θα παντρεύονταν ξανά κάποιον τσιφλικά ή Λόρδο, ή, με κάποιον εντελώς παράδοξο τρόπο, θα είχαν συμμετάσχει σε κάποιον ανεξήγητο θάνατο – αρρώστια.
ΕΡ:Ποιά πιστεύετε ήταν η βαθύτερη αιτία για τον διωγμό των μαγισσών;
ΑΠ:Οι δεισιδαιμονίες και οι πεποιθήσεις των ανθρώπων. Η εκκλησία και η ανάγκη της για χειραγώγηση του λαού. Ένας ιδιαίτερα ευφάνταστος και τραγικός τρόπος, να χαλιναγωγηθεί η γυναικεία υπόσταση και να κρυφτούν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα πίσω από στημένες κακοτοπιές. Οι λόγοι πραγματικά πολλοί και αυτό που με λειπεί είναι, ότι δεν πάψαμε ποτέ να κουβαλάμε ένα κομμάτι εκείνων των καιρών μέσα μας.
Τα παραδείγματα πολλά και καθημερινά. Όπως αναφέρω στο βιβλίο μου:
«Οι άνθρωποι είναι και πρόθυμοι και ανυπόμονοι να πιστέψουν το χειρότερο. Και όσο μεγαλύτερο το χειρότερο, τόσο το καλύτερο».
ΕΡ: Πιστεύετε ότι έχετε επηρεαστεί από μύθους και παραδόσεις διαφορετικών κουλτούρων; Ποια είναι τα κοινά τους στοιχεία;
ΑΠ: Ναι, σίγουρα έχω επηρεαστεί κι εγώ όπως κάθε άνθρωπος θαρρώ -και ιδιαίτερα ως συγγραφέας. Αντλώ έμπνευση από οτιδήποτε διαβάσω ή ακούσω, και λατρεύω τους μύθους. Κοινά στοιχεία θα βρείτε με έναν μύθο που υπάρχει στην Ουαλία, που λέει πως μια νεράιδα ερωτεύτηκε έναν θνητό και για να την πάρουν πίσω οι δικοί της, του έδωσαν τρείς ευχές. Βέβαια στα δικά μου βιβλία μεταφέρεται διαφορετικά και με τρόπο που εξυπηρετούσε στην πλοκή τους. Άλλος ένας έχει να κάνει με το όνομα της ηρωίδας, της Γαλάτειας, που πέρα από τον κλασικό μύθο της Νηρηίδας, αφορά και έναν μύθο που έχουμε στην Χαλκιδική και πιο συγκεκριμένα, στην Γαλάτιστα. Εκεί υπάρχει ένας πύργος και γύρω του έχουν χτιστεί διάφορες ιστορίες, μια από αυτές λέει πως εκεί έμενε μια πριγκίπισσα που την έλεγαν Γαλάτεια και από αυτήν πήρε το όνομά της το χωριό.
ΕΡ: Στο χώρο του Φανταστικού δεν έχουμε συνηθίσει γυναίκες λογοτέχνες , ωστόσο έχουν δώσει συναρπαστικά κείμενα (βλ Τζόαν Ρόλινγκς) Γιατί;
ΑΠ: Προσωπικά μεγάλωσα με βιβλία φαντασίας, γραμμένα επι τω πλείστων από γυναίκες συγγραφείς. Απλά ίσως στην Ελλάδα άργησε να ανθίσει αυτή η θεματολογία τόσο… Η CassandraClaire και η σειρά φαντασίας «Θανάσιμα εργαλεία», η DianaGabaldon και η σειρά επίσης φαντασίας «Outlander» είναι μερικά από τα βιβλία που με έκαναν να αγαπήσω τον κόσμο του φανταστικού και να γράψω κι εγώ. Μπορεί η Rowling να έχει μείνει στην ιστορία για τα βιβλία της, όμως πραγματικά υπάρχουν γυναίκες συγγραφείς του φανταστικού που από τις ιστορίες τους δεν λείπει τίποτε και είναι αξιόλογες έως αξιοζήλευτες. Και δεν μιλάω μόνο για ξένους αλλά και για Ελληνίδες. Έχουν πέσει στα χέρια μου βιβλία πολύ δυνατά για το είδος.
Δείτε το βιβλίο εδώ: ΨΥΧΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ