Γράφει η Κυριακή Γανίτη (Dominica Amat)
Είναι συχνό φαινόμενο, άνθρωποι με πηγαίο καί μεγάλο ταλέντο, πρωτοπόροι στο είδος τους, να είναι εξαρτημένοι είτε από ουσίες, είτε να έχουν μία αποκλίνουσα, παθητική στάση ζωής, με αποτέλεσμα να φεύγουν από την ζωή σε νεαρή-κατά κόρον-ηλικία καί το έργο τους να αναγνωρίζεται πολλά χρόνια μετά τον θάνατό τους.
Η ποιήτρια κυρία Νίκη Ταγκάλου επιλέγει καί αποδίδει φόρο τιμής σε επτά κλασικούς, σπουδαίους ποιητές, οι οποίοι κάλλιστα μπορούν να θεωρηθούν ως οι θεμελιωτές διάφορων ποιητικών σχολών καί ρευμάτων, πάνω στα οποία βασίστηκαν καί χάραξαν την δική τους πορεία οι επόμενες γενιές. Τους συγκεντρώνει κάτω από την ”ομπρέλα” της ποιητικής συλλογής, με τίτλο ”Ο Κύκλος των Καταραμένων Ποιητών” καί δίνει στους αναγνώστες ένα απολαυστικό βιβλίο,παράλληλα με την ευκαιρία να γνωρίσουν την γραφή αυτών των καταξιωμένων ποιητών.
Στην αρχή κάθε κεφαλαίου, που αναφέρεται σε κάθε συγγραφέα ξεχωριστά, η ποιήτρια γράφει ένα εισαγωγικό κείμενο το οποίο περιέχει ένα συνοπτικό βιογραφικό του συγγραφέα καί έπειτα έχουμε την δυνατότητα να διαβάσουμε κάποια ενδεικτικά ποιήματά του. Ο διάχυτος λυρισμός, ο έρωτας καί ο θάνατος είναι κοινά χαρακτηριστικά όλων των ποιημάτων της συλλογής. Δεν θα υπάρξει κάποιος που δεν θα λατρέψει την αίσθηση που θα του αφήσει η ανάγνωση του βιβλίου.
Είτε διαβάζετε ποίηση, είτε έχετε σκοπό να αρχίσετε τώρα, εξαιτίας της ανάγκης σας να την ”γνωρίσετε”, η παρούσα ποιητική συλλογή είναι μία ιδανική πρόταση. Σας προτείνω να ξεκινήσετε από τα κλασικά καί να περάσετε στην συνέχεια στην νεότερη ποίηση. Η ποίηση έχει είτε φανατικούς υποστηρικτές, ή, φανατικούς πολέμιους. Πριν την απορρίψετε, πρέπον είναι να της δώσετε την ευκαιρία να σας συστηθεί. Μετά είναι δική σας απόφαση το πως θα συνεχίσετε.
Καλά σας αναγνώσματα!
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Tελικά, καταραμένοι ή ευλογημένοι;
Ένας κύκλος που καταφέρνει να μένει ζωντανός στο πέρασμα του χρόνου.
Ένας κύκλος γεμάτος στίχους, συναίσθημα, πόνο και μορφές που ποτέ δεν γερνάνε…
Σκοτεινοί άνθρωποι, με λαμπρό όμως έργο: Baudelaire, Verlaine, Rimbaud, Λαπαθιώτης, Artaud, Καρυωτάκης, Πολυδούρη. Μορφές της λογοτεχνίας που αποθεώθηκαν μετά θάνατον, αφού οι ίδιοι –τις περισσότερες φορές- έγραφαν το σενάριο της ζωής τους με την ίδια καλλιτεχνική μαεστρία που έγραφαν τα ποιήματά τους. Θεμελίωσαν με ένα διεισδυτικό και τολμηρό τρόπο την ποίηση, η οποία πλέον δεν φοβόταν να ακροβατεί μεταξύ κολάσεως και παραδείσου.
Η ανθολογία αυτή αποτελεί ένα μικρό μα αντιπροσωπευτικό μέρος του πλούτου αυτών των ποιητών, που σημάδεψαν και κατηύθυναν το έργο ενός μεγάλου αριθμού νεότερων, που δεν φοβήθηκαν τις λέξεις αλλά ούτε και το θάνατο, αφού επέλεξαν να τον κάνουν σύμμαχό τους για να περάσουν στην αιωνιότητα…
Αυτό που κρατάς στα χέρια σου δεν είναι απλά ένα βιβλίο, είναι κάποιες απόκοσμες φωνές που μόλις φτάσουν στα αυτιά σου δεν μπορείς παρά να τις ερωτευτείς.
«Σκέφτομαι τον εαυτό μου στην κόλαση, άρα είμαι εκεί» – Arthur Rimbaud
ΠΟΙΗΤΕΣ: BAUDELAIRE-VERLAINE-RIMBAUD-ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ-ARTAUD-ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ-ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ
ΕΠΙΛΟΓΗ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ