Ο Πόε των συγγραφέων. Είναι τεράστια η επιρροή του εμβληματικού συγγραφέα στους συγγραφείς ακόμη και σήμερα.
Στις 19 Ιανουαρίου του 1809 γεννιέται ένας από τους πιο επιδραστικούς συγγραφείς τρόμου, που με το έργο του, ποιητικό και πεζογραφικό, έμελλε να “στοιχειώσει” το βιβλιόφιλο κοινό για περίπου δύο αιώνες, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε. Με ιστορίες μυστηρίου, όπως το διήγημά του “Οι δολοφονίες της οδού Μοργκ” ουσιαστικά “εγκαινίασε” το είδος του αστυνομικού αφηγήματος. Διαχρονικά έχει επηρεάσει εκατοντάδες συγγραφείς ανά τον κόσμο. Παρακάτω ορισμένοι από τους συγγραφείς των εκδόσεων Πηγή μοιράζονται τις πρώτες εντυπώσεις που τους γέννησε η γραφή του Πόε όταν πρωτοδιάβασαν έργα του και εξηγούν πόσο επηρέασε τους ίδιους. Ο Πόε των συγγραφέων συνεχίζει να είναι “παρών” μέσα από το αθάνατο έργο του.
Το να πω πως με επηρέασε ο Πόε στη συγγραφή, είναι σαν να λέει ένας μοναχός, πως η ζωή του επηρεάστηκε από τον λόγο του Θεού. Είναι τα ιερά μας είδωλα, είναι τα εικονίσματα πάνω από το κρεβάτι μας. Ή ίσως τα σκοτάδια από κάτω. Από τον Πόε έμαθα ότι ο τρόμος χρήζει σεβασμού, η ατμόσφαιρα αποτελεί πρωταγωνιστή, η γλώσσα και οι λέξεις είναι θησαυρός.
Κάθε φορά που διάλεξα αγαπημένο κείμενο, το μετάνιωσα. Ποτέ πια!
Άρης Δεληγιαννίδης, συγγραφέας του βιβλίου “Το Λουρί της Τρέλας“
“Το Κοράκι” είναι από αυτά τα ποιήματα που μόλις διαβάσεις σου κάνει εντύπωση σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα. Αυτό που προσέλκυσε περισσότερο εμένα είναι η ιστορία που διηγείται και ο τρόπος που το κάνει. Μου θυμίζει πάντα πως ένα ποίημα ή ένα τραγούδι μπορεί και πρέπει να έχει μια συνοχή και να εξελίσσει την αφήγηση. Ταυτόχρονα είναι «ασφυχτικά μελωδικό», καθιστώντας το έτσι υποψήφιο για πολλές διασκευές από διάφορους καλλιτέχνες ανά τα χρόνια, όπως αυτή των Omnia με τη μαγική τους άρπα, που τη θεωρώ μια από τις καλύτερες και πιο πιστές στο αρχικό.
Δημήτρης Μαντζαβράκος, συγγραφέας του βιβλίου “Λέορ, η αναζήτηση του δράκου-βασιλιά“
Όταν συναντήθηκα με το σκότος του είχα αρχίσει και γω τη δική μου διαδρομή στο σκοτάδι με την εφηβεία μου. Εκεί ακριβώς συστηθήκαμε και μπορώ να πω τον ερωτεύτηκα σκοτεινά. Τόσο πολύ, που αντί να διαβάσω άλγεβρα και χημεία περπατούσα αλλοπαρμένη στα σκοτεινά του μονοπάτια που αρχικά με γοήτευσαν και μετά με δίδαξαν κι αργότερα με οδήγησαν σε άλλες ατραπούς όχι απαραίτητα σκοτεινές αλλά σε μια περιπέτεια πάθους για τη μάχη μεταξύ σκότους και φωτός. Με έμαθε και τη δύναμη της στιγμής. «Χρόνια αγάπης ξεχάστηκαν στο μίσος μιας στιγμής…». Πώς να μην τον κουβαλώ μαζί μου;
Κατερίνα Σχισμένου, συγγραφέας του βιβλίου “Στοιχειωμένη Ήπειρος“
Εϊναι πραγματικά σπάνιο να διαβάζεις έργα συγγραφέων από δημιουργίες δεκαετιών και να παραμένουν όχι μόνο εξαιρετικά απολαυστικά στην ανάγνωση, αλλά και ικανά να προκαλέσουν αίσθημα περνώντας έτσι την δοκιμασία του χρόνου. Θυμάμαι όταν δανείστηκα τα βιβλία του Πόε ήμουν φαντάρος στον Έβρο, δέκα χρόνια πριν και τα διάβαζα κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μου ως θαλαμοφύλακας τα βράδια ενώ έξω είχε -22 βαθμούς κελσίου. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το πόσο με είχαν επηρεάσει και τρομάξει, βιβλία που γράφτηκαν χωρίς τις επιρροές που υπάρχουν σήμερα και πόσο εμπνευσμένα ήταν, για να αγγίζει γενιές που έχουν βιώσει κορεσμό στον χώρο του Τρόμου λόγω των σημερινών δεδομένων του κινηματογράφου και του βιβλίου. Ένας άρχοντας του είδους του!
Άγγελος Κυπριανός, συγγραφέας των βιβλίων “Το Ναυάγιο της Καράντρα” και “Ο Οίκος των Βερεμόν“.
