ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΛΛΑ
Ο απελπισμένος έρωτας της βασίλισσας της Θράκης για τον βασιλιά Αλέξανδρο, οι ιστορίες των θεραπαινίδων, Αύρας, Αριάδνης, Νίκης και Λύδας, ο Διόνυσος, Ο Γανυμήδης και ο βασιλιάς Σιτάλκης ή Διόσκουρος μάς εισάγουν στον μύθο των Μαγεμένων. Έναν μύθο που η συγγραφέας τον διανθίζει δίνοντας στις περιγραφές των ηρώων και των ηρωίδων της χαρακτηριστικά που είχαν τα μυθικά πρωτότυπά τους. Οι Μαγεμένες γίνονται αγάλματα αλλά παραμένουν ζωντανές. Έχουν μνήμη και ζωή, προσπαθούν αλλά δεν τα καταφέρνουν να παρέμβουν στις ζωές των ανθρώπων. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να δείχνουν τα αισθήματά τους με αθόρυβο τρόπο. Αν και ζουν στην πόλη και βιώνουν τις ιστορίες των απλών ανθρώπων, δυστυχώς, δεν μπορούν να επέμβουν.
Οι Μαγεμένες είναι το επίκεντρο των ιστοριών που η συγγραφέας συνεχίζει να μας παρουσιάζει στο μυθιστόρημά της. Ιστορίες αγάπης καθημερινών ανθρώπων κυρίως μπλεγμένες με ιστορικά γεγονότα, με αναφορές σε τελετές μαγείας, σε μίση και πάθη. Θρύλοι και μύθοι παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη, ενώ η βασική ιστορία κάποιες φορές ξετυλίγεται αργά και κάποιες γρήγορα και θαρρετά, κάνοντάς τον να ταλαντεύεται διαρκώς ανάμεσα στην μυθοπλασία και στα ιστορικά γεγονότα.
Η συγγραφέας είναι σαν ένας αποστασιοποιημένος μάρτυρας που βλέπει και καταγράφει χωρίς να θέλει να επέμβει. Όπως και οι κάτοικοι της πόλης που μένουν συνήθως θεατές, με εξαίρεση τις υποτυπώδεις αντιδράσεις κάποιων, στην κλοπή των μαγεμένων. Και οι ίδιες οι μαγεμένες ωστόσο δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους…
Ο λόγος του μυθιστορήματος παραμένει λιτός, οι όποιες εικόνες και οι περιγραφές της συγγραφέως χάνονται μέσα σε μια ιστορία που διακλαδίζεται σε άλλες, που είτε συνδέονται, είτε κινούνται παράλληλα ή είναι τελείως ανεξάρτητες. Κοινός παρονομαστής όλων «οι Μαγεμένες». Συχνά οι ιστορίες προσπαθούν να “τρέξουν” σε μια φυσιολογική ροή όμως κάποιες φορές, κατά την προσωπική μου άποψη, το μεγάλο χρονικό βάθος του βιβλίου, (πάνω από 2.000 χρόνια) ίσως περιπλέκει λίγο περισσότερο τα πράγματα. Κάπου ο μύθος παραμένει μύθος, κάπου μπλέκεται με θρύλους, ενώ και τα ιστορικά πρόσωπα πλαισιώνονται με ιστορίες απλοϊκές ή με μυθεύματα, δημιουργώντας ένα κλίμα που ταλανίζει τον υποψιασμένο αναγνώστη.
Συνοψίζοντας, όσοι συγκινούνται από αφηγήματα αγάπης και έρωτα με αίσιο κυρίως τέλος και όσοι είναι λάτρεις των μεταφυσικών ιστοριών και της Ιστορίας, είναι σίγουρο πως θα ζήσουν μέσα από αυτό το βιβλίο στιγμές ξενοιασιάς και απόδρασης από την καθημερινότητά τους.
*Σημείωση: Το βιβλίο αναφέρεται στις λεγόμενες και ως «Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης», οκτώ ανάγλυφες, μυθολογικές μορφές, οι οποίες αφαιρέθηκαν παράνομα από την πόλη το 1864 από τον Emmanuel Miller και σήμερα εκτίθενται στο Μουσείο του Λούβρου.
ΠΗΓΗ: apostaktirio.gr
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΓΕΜΕΝΩΝ