Πρωτότυπος ο τίτλος του βιβλίου. “Ώριμο Αβο-Κάν’το“, που εμένα με παραπέμπει σε άτομα ώριμης ηλικίας, ακριβώς όπως είναι και σχεδόν όλα τα πρόσωπα που εμφανίζονται σε αυτό το μυθιστόρημα.
Προσωπική άποψη: Ζηλιασκοπούλου Βίκυ
Η κύρια ηρωίδα είναι η Ηρώ. Πηγαίνοντας στη δουλειά της ένα πρωί, συναντά ξαφνικά τον Στέφανο, τον πλατωνικό παιδικό της έρωτα. Αυτός της ζητά να βγουν και έτσι ξεκινά ένας κύκλος αλλαγών στις ζωές και των δύο τους. Από κοντά, τους πλαισιώνουν και άλλα άτομα, ο Δημήτρης, η Λεϊλά και ο Καΐς, καθένας με τον δικό του ρόλο, μεγάλο ή μικρό, που όμως είναι καθοριστικός για την πλοκή και τη ζωή των πρωταγωνιστών.
Το “για πάντα ” μπορεί να μην υπάρχει, όμως υπάρχουν αληθινά συναισθήματα. Υπάρχουν αγκαλιές και όρκοι από την καρδιά, που δένονται από αγάπη και όχι από υποχρέωση, και αν λυθούν θα είναι από σοφία, επιλογή ή μοίρα, αλλά όχι από προδοσία.
Μου άρεσε ο τρόπος που γράφει η συγγραφέας. Συμπυκνωμένα, μεστά και περιεκτικά. Σε περίπου 120 σελίδες μας δίνει όσα πρέπει να ξέρουμε για το παρελθόν και το παρόν των προσώπων που εμφανίζονται στο βιβλίο, τα συναισθήματά τους και τον τρόπο που σκέφτονται και λειτουργούν. Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει ότι δεν είναι απαραίτητο ένα βιβλίο να είναι 600 σελίδες για να είναι πλήρες σε περιεχόμενο, αν και είμαι σίγουρη ότι αν ήθελε να πλατειάσει και να πει την ίδια ιστορία σε διπλάσιο αριθμό σελίδων, θα μπορούσε άνετα να το κάνει χωρίς να χάσει κάτι από τη γοητεία του το βιβλίο.
Μου άρεσε επίσης πάρα πολύ το πώς μέσα από μεταφορές η συγγραφέας κατάφερε να περιγράψει πολύ όμορφα τα συναισθήματα των ηρώων της. Πρέπει να πω πως η περιγραφή της διαδοχής των συναισθημάτων του Δημήτρη όσο περνά τα στάδια του χωρισμού από μια κοπέλα και μέχρι να την ξεπεράσει εντελώς, είναι ό,τι πιο σαφές έχω διαβάσει κι ας είναι εξαιρετικά συμπυκνωμένο σε λέξεις.
Η σκέψη της απομακρύνθηκε από τον Στέφανο απαλά, όπως γλιστράει σιγά σιγά προς τα έξω η βελόνα του πικάπ, ακολουθώντας τις αυλακώσεις από βινύλιο, διαγράφοντας όλους τους απαραίτητους κύκλους έναν έναν, μέχρι που έφτασε στην άκρη του δίσκου, και όταν η μουσική σταμάτησε, η βελόνα ανασηκώθηκε και επέστρεψε αργά και μεγαλόπρεπα στη βάση της.
Το συναίσθημα που μου άφησε το βιβλίο είναι η ελπίδα. Μέσα από τις λίγες στιγμές του παρελθόντος που μας περιγράφει για τους πρωταγωνιστές, έχω την αίσθηση ότι μας λέει πως, ακόμα κι αν τα πράγματα φαίνεται να είναι δύσκολα, οι καλές στιγμές μάς περιμένουν κάποια στιγμή στο μέλλον.
Περίληψη: Πώς γιατρεύεται ένας ατελέσφορος παιδικός έρωτας µε μια μακαρονάδα µε μπόλικο τυρί; Τι συνδέει έναν Πέρση ποιητή µε τη μοίρα μίας μπαλαρίνας; Ποιο αστέρι κατευθύνει σύγχρονους «µάγους» στο μικρό κουρείο ενός εκπατρισμένου Άραβα; Άραγε ξεγλιστρούν οι θαρραλέοι εραστές από τις κατάρες των μύθων; Μπορεί μια παιδική ζωγραφιά να ζωντανέψει και μια σονάτα για το φως του φεγγαριού να φωτίσει τον δρόμο για την αγάπη
Η Ηρώ ανεβαίνει τα ανισομεγέθη σκαλοπάτια προς τη μέση ηλικία, µε µία «ενάρετη» καρδιά και τη δική της ερμηνεία για το «σωστό», όταν συναντάει αναπάντεχα τον Στέφανο, την πρώτη παιδική της και χωρίς ανταπόκριση αγάπη.
Μια σειρά από γεγονότα και συµπτώσεις που φλερτάρουν µε το μεταφυσικό, το συναίσθημα αλλά και το χιούμορ, θα συνδέσουν τη ζωή της µε μια ομάδα ανθρώπων και όλοι μαζί θα ανηφορίσουν το μονοπάτι προς την ωρίμανση, απαντώντας στις παραπάνω ερωτήσεις µία προς µία.
Διαβάστε το ΩΡΙΜΟ ΑΒΟ-ΚΑΝ’ΤΟ
Πηγή: Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών