Η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, η Έλενα, έκανε μια τέτοια μεγάλη βουτιά. Μια βουτιά στα συναισθήματα της. Μια βουτιά στο μυαλό της. Μάχεται με μία πάθηση, μια διαταραχή της διάθεσης, η οποία φέρει το όνομα Διπολική Διαταραχή. Και είναι μόνο δεκαεφτά ετών.
Ουσιαστικά πρόκειται για μία πάθηση όπου το άτομο βιώνει έντονες μεταβολές στα συναισθήματα του. Μπορεί κανείς να το παρομοιάσει σαν ένα συναισθηματικό roller coaster όπου την μια στιγμή βρίσκεται στην κορυφή και εκεί συναντάμε τα μανιακά επεισόδια, και την άλλη πέφτει απότομα στο έδαφος όπου και συναντάμε τα καταθλιπτικά επεισόδια. Όπως και η Έλενα που την μία συνήθιζε να βυθίζεται στην μοναξιά και την σιωπή του δωματίου της και την άλλη να χορεύει κάτω από την βροχή.
Υπάρχουν αρκετοί τύποι διπολικής διαταραχής. Η ηρωίδα του βιβλίου πάσχει από την διπολική διαταραχή τύπου ένα, όπου είναι και η σοβαρότερη μορφή της ψυχικής ασθένειας. Μπορεί να οδηγηθεί στην αυτοκτονία και σε άλλες παράλογες, πέρα από τον έλεγχο της πράξεις. Πράξεις που αργότερα δεν θα θυμάται, δεν θα πιστεύει πως έκανε η ίδια. Θα ξυπνάει στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, με χέρια χαραγμένα και πληγιασμένα και θα πιστεύει πως ζει μέσα στον χειρότερο εφιάλτη της.
Σε ένα μανιακό επεισόδιο, εκείνη μπορεί να μιλούσε πολύ γρήγορα, να οδηγούσε επικίνδυνα και να χόρευε γυμνή κάτω από την βροχή. Ένιωθε πως μπορεί να κάνει τα πάντα γι’ αυτό και φερόταν τόσο παράλογα. Τόσο ελεύθερα. Σε ένα καταθλιπτικό επεισόδιο από την άλλη, μελαγχολούσε και έκλαιγε πάνω στο κρεβάτι της, ένιωθε το παγωμένο νερό να σκίζει την πλάτη της. Την έπιανε απελπισία. Κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη και ήθελε να ουρλιάξει από πόνο και θλίψη. Ήταν στο χείλος της αυτοκαταστροφής.
Ήρθε επίσης αντιμέτωπη με κάποια ψυχωσικά επεισόδια. Έβλεπε παραισθήσεις, ανθρώπους μέσα στην παγωμένη μπανιέρα και έχανε την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Τις περισσότερες φορές, οι παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις συνοδεύουν την σχιζοφρένεια. Όμως υπάρχουν και φορές, όπως αυτή της Έλενας, που ήρθαν μαζί με την Διπολική Διαταραχή.
Η Διπολική Διαταραχή είναι κατά βάση κληρονομική. Για την ακρίβεια είναι σαν τα γονίδια να χτίζουν τα θεμέλια της ασθένειας. Όμως εδώ παίζει ρόλο και το πως ο άνθρωπος αντιμετωπίζει και ανταποκρίνεται στα έντονα και στρεσογόνα γεγονότα της ζωής του. Στην δική μου ιστορία, η Έλενα κληρονόμησε την ασθένεια αυτή από την μητέρα της, όμως πολλά άσχημα γεγονότα που χάραξαν την ψυχή της, την έσπρωξαν προς το φως!
Και συνήθως εκεί η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου.
Ή όπως το βίωσε και η Έλενα, ακροβατούσε σε ένα σχοινί και δεν έφτανε το μυαλό της και τα συναισθήματα της. Μέχρι που έπεσε. Και βυθίστηκε μέσα στον ίδιο της τον εαυτό. Την σταθερότητα της. Της μίλησαν για Μαθήματα Πτώσης και εκείνη τα ακολούθησε πιστά. Και έκανε την βουτιά…
Το παρόν κείμενο υπογράφει η Αθηνά Καμάτσου, ψυχολόγος και συγγραφέας του ψυχολογικού μυθιστορήματος “Μαθήματα Πτώσης“.