«Μια φορά κι έναν καιρό, ένας άντρας από την Κωνσταντινούπολη ήρθε στη Δαµασκό αναζητώντας χρυσάφι. Διέσχισε ερήµους, οάσεις, ατελείωτους ξηρούς λόφους, µέχρι που έφτασε σε µία πηγή. Γονάτισε µπροστά στο νερό, ζήτησε καθοδήγηση, και µπροστά του εµφανίστηκε µια νεράιδα, αγγελικά πλασµένη. Ταξίδεψαν µαζί, διέσχισαν όλη τη Συρία, µε µόνο όπλο τη συνεργασία τους. Μέχρι που κάποια στιγµή, συνέβη το ανεπανόρθωτο. Ερωτεύτηκαν».
Η περιπέτεια στη Δαµασκό δεν φαίνεται να έχει τελειώσει. Ο Αστέριος καλείται να πάρει µια σηµαντική απόφαση όσον αφορά τον πολυπόθητο θησαυρό του αυτοκράτορα. Η δαιµονική φύση αυτού του πλάσµατος, όµως, δεν είναι το µόνο του πρόβληµα. Ο Ρωµαίος στρατιώτης πρέπει να σωθεί από την κατάρα της Λίλιθ και τη µήνη του χαλίφη.
Μαρία Αλεξοπούλου –
Το δεύτερο μέρος είναι τόσο συναρπαστικό που δεν ήθελα να ολοκληρώσω το αναγνωστικό ταξίδι. Ούτε εγώ, ούτε οι συναναγνώστριες-συνοδοιπόροι μου. Αν και είμαι υπέρμαχος των μικρών κεφαλαίων, στην προκείμενη περίπτωση αλλαξοπίστησα γιατί ήταν τόσο κινηματογραφικές οι περιγραφές σαν να παρακολουθούσα ένα καταιγιστικό επεισόδιο σειράς. Ειδικά τα τελευταία εφτά κεφάλαια του βιβλίου διαβάζονται απνευστί και με ταχυκαρδία.
Επίσημα, η Ααζίν ανήκει στις αγαπημένες μου λογοτεχνικές ηρωίδες γιατί σφύζει τόσο από δυναμισμό όσο από εξυπνάδα. Μας συστήνονται όμως και νέοι χαρακτήρες (Μαϊσούν, Ιωάννης, Σουλεϊμάν κ.ά.) που έχουν μεγάλο διηγηματικό ενδιαφέρον. Να προειδοποιήσω τους αναγνώστες πως η συγγραφέας είναι expert στα cliffhanger και μας αφήνει (πάλι!) σε κρίσιμο σημείο για να εκλιπαρούμε για τον επόμενo λογοτεχνικό θησαυρό της.