Σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης, κοντά στα νερά του Τυφλού ποταμού, ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας κλειστής, συντηρητικής ανθρώπινης κοινωνίας, πλασμένης από ένα συνονθύλευμα αγγέλων και δαιμόνων επί γης. Κρίματα, ενοχές, ψέματα, πάθη, αναμεμειγμένα με πόθους, όνειρα, ελπίδες, αγάπη… Οι ανθρώπινες ύβρεις αμέτρητες, το σκοτάδι των ψυχών απύθμενο. Η νέμεση καραδοκεί και η κάθαρση πλησιάζει.
Ο ποταμός του χωριού είναι Τυφλός ή η τυφλότητα ανήκει στη σφαίρα της ανθρώπινης εσωτερικότητας; Ένας οργισμένος Τυφλός ποταμός μπορεί να ξεπλύνει τα κρίματα και να οδηγήσει στην κάθαρση; Να φέρει την όραση στις απαίδευτες ψυχές και να χαρίσει το φως στις λεηλατημένες ζωές; Θεραπεύεται άραγε η τυφλότητα της ψυχής;
Δημήτρης –
Αν μου ζητούσαν με μία λέξη να περιγράψω το μυθιστόρημα της Εύας Μαζοκοπάκη η λέξη θα ήταν ¨ανεπανάληπτο¨.Ανεπανάληπτο στη γλώσσα, στην πλοκή, στην ηθογραφία, στην διδαχή, στο σεβασμό του αναγνωστικού κοινού.¨Η Οργή του Τυφλού ποταμού¨ κέρδισε τα εύσημα μου! Εν αναμονή του επόμενου…..Σύντομα!!!