«Από τις σπάνιες φορές που δεν διαβάζεις ένα βιβλίο, μα σε διαβάζει…»
Μαρία Μπακάρα, Κοινωνιολόγος – MA Φιλαναγνωσίας
Δεκαπέντε ώρες. Τόσο χρειάζεται για να αποδομηθούν η ζωή και η καθημερινότητα του Σωτήρη. Προσπαθώντας να ισορροπήσει τη ζωή του ανάμεσα στη γυναίκα του, την ερωμένη του, τον γιο του, την καριέρα του και την ταινία που θέλει να φτιάξει, προσπαθεί να προλάβει. Παλεύει για να του φτάσει ο χρόνος που κυλάει και τον αφήνει με ανολοκλήρωτες επιθυμίες, με όνειρα απραγματοποίητα, με απωθημένα.
Δεκαπέντε ώρες. Τόσο χρειάζεται ο γιος του Σωτήρη για να κλείσει τη δική του ταινία. Ανήσυχος, εσωστρεφής, πάντα στη σκιά των γονιών του, μοιάζει να παλεύει με την τρικυμία της εφηβείας.
Δεκαπέντε ώρες. Τόσο χρειάζεται ο πατέρας του Σωτήρη για να αποφασίσει εάν θα αποκαλύψει την αλήθεια. Διανοούμενος, εραστής της ζωής και του πνεύματος, αγωνιά για την πορεία της ζωής του γιου του. Όμως, ξέρει ήδη το τέλος της ταινίας.
Άραγε, πόσες ώρες χρειάζονται για να αλλάξει ο επίλογος στην ταινία της ζωής σου; Κι αν το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο από την αρχή, ποιος είναι ο πραγματικός σκηνοθέτης αυτής της ιστορίας;
