Το Καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του όταν ο Άρης Μαρκάκης φτάνει στα Κύθηρα, με την αποστολή να τιμωρήσει τους υπεύθυνους μιας ανεξιχνίαστης δολοφονίας. Κυνηγημένος από τα φαντάσματα της προηγούμενης ζωής του και εγκλωβισμένος στις υπαρξιακές του αναζητήσεις για το Χρόνο και το Θάνατο, έχει αποφασίσει ότι αυτή θα είναι η τελευταία του δουλειά.
Στο παράξενο αυτό νησί όπου κυριαρχεί η «Προβέντζα», το μαύρο σύννεφο της ομίχλης που φέρνει μαζί του ο δυτικός άνεμος, συναντά τη Μάρθα, μια ξεχωριστή γυναίκα με σκοτεινό παρελθόν. Η σχέση που θα αναπτυχθεί ανάμεσά τους μοιάζει ικανή να ανατρέψει τα πάντα…
Η ομορφιά της Ζωής και η δύναμη του Έρωτα μάχονται ενάντια στο Χρόνο που κυλά αμείλικτος και το Θάνατο που καραδοκεί παντού, σ’ έναν φαινομενικά μάταιο αγώνα με φόντο τα γκρίζα πέπλα της Προβέντζας.
Βασίλης Ζησόπουλος –
Το βιβλίο σε προδιαθέτει για αστυνομικό. Και ως τέτοιο, παρά κάποια κενά στην πλοκή και κάποιες ασάφειες, καταφέρνει να σε κρατήσει ξύπνιο μέχρι αργά τη νύχτα για να δεις τι γίνεται παρακάτω. Ωστόσο, δεν είναι αυτό που θεωρώ το ισχυρό του σημείο! Αυτό που ενθουσιάζει είναι οι περιγραφές, είτε όμορφες για να φαντάζεσαι τα Κύθηρα, είτε ρεαλιστικές που σε κάνουν να ακολουθείς την πνιγηρή και απαισιόδοξη ατμόσφαιρα που κυκλώνει τον πρωταγωνιστή, και κυρίως η απόδοση της ιδέας του Θανάτου και της ματαιοδοξίας που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους όταν δεν τον έχουν στο μυαλό τους.
Μου άρεσε πολύ το βιβλίο και με προβλημάτισε ευχάριστα. Βάζω 4 αστέρια, και όχι 5, γιατί πόσα θα έβαζα στον Τζο Νέσμπο μετά;
Χριστίνα –
Από την περιγραφή θα αναρωτιέστε αν πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία. Δεν θα έλεγα πως είναι καθαρά ένα αστυνομικό βιβλίο. Ναι μεν έχει κάποια στοιχεία, θα το χαρακτήριζα δε, ως ένα αγωνιώδες μυστηριακό βιβλίο με έντονες τις υπαρξιακές αναζητήσεις.
Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ένας πληρωμένος δολοφόνος, που στην αρχή συστήνεται ως δημοσιογράφος, φτάνει λοιπόν στο νησί με σκοπό να εξιχνιάσει τα αίτια θανάτου, του Παναγιώτη Ανδρόνικου. Καθώς ο Άρης αρχίζει να εκτελεί το σχέδιο και να ολοκληρώνει τις εντολές, (που έρχονται πάντα μέσα σε έναν άσπρο φάκελο, με άγνωστο αποστολέα) έρχεται αντιμέτωπος, με ένα μπλεγμένο κουβάρι, μυστικών και ψεμάτων που πρέπει να ξεμπερδέψει.
Στο δρόμο του θα συναντήσει την Μάρθα, μια γοητευτική γυναίκα, κάτοικο του νησιού και τραγουδίστρια στο επάγγελμα, αλλά και την Λίζα, την πανέμορφη αδερφή της. Ύστερα από τον ξυλοδαρμό της τελευταίας και την νοσηλεία της στο νοσοκομείο, ο Άρης και η Μάρθα έρχονται πιο κοντά, δημιουργώντας έναν παράξενο δεσμό, που περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, όσον αφορά την αποστολή που έχει αναλάβει ο Άρης. Ο ήρωας μας σκέφτεται, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του, πως θα είναι το μέλλον του μαζί της. Τον βλέπουμε να αλλάζει και να μεταμορφώνεται από ψυχρό εκτελεστή σε ένα ον που επιτέλους νιώθει και αφήνεται στα χέρια του έρωτα.
Στο βιβλίο επικρατεί σε κάθε σελίδα, ένα σκοτεινό συναίσθημα, που με κάθε περιγραφή της πυκνής ομίχλης που σκεπάζει το νησί, την Προβέντζα, γίνεται όλο και πιο σκοτεινό. Μυστήριο και αγωνία περιμένουν τον αναγνώστη σε κάθε γωνιά της ιστορίας. Ανατροπές και αναπάντεχες εξελίξεις, έρχονται από εκεί που δεν το περιμένετε.
Η αφήγηση του συγγραφέα κυλάει σαν ήρεμο ποτάμι, που όμως πολλές φορές θα σας παρασύρει σαν ένας άγριος χείμαρρος. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω, χωρίς να συγκρίνω το έργο του συγγραφέα με άλλους λογοτέχνες, πως τα υπαρξιακά ζητήματα που θέτονται καθώς ο κεντρικός ήρωας δρα, μου θύμιζαν κάτι από Όσκαρ Γουάιλντ και Paulo Coelho. Επαναλαμβάνω πως δεν συγκρίνω τον Ηλία Τζιτζικάκη και την Προβέντζα με άλλα λογοτεχνικά κείμενα, αυτό το στοιχείο όμως της γραφής του, με έκανε να διαβάσω την ιστορία απνευστί και να της αφοσιωθώ απόλυτα.
Για να κλείσω αυτή την παρουσίαση θα ήθελα να σας τονίσω πως η ανατροπή στο τέλος του βιβλίου, με εξέπληξε ευχάριστα. Πραγματικά με έπιασε απροετοίμαστη. Παρόλο που κάποια στιγμή, θα οδηγηθείτε σε ένα συμπέρασμα για τον δολοφόνο του Παναγιώτη Ανδρόνικου, μην βιαστείτε, γιατί στις επόμενες κιόλας σελίδες θα πέσετε έξω. Ναι, το ομολογώ πως την πάτησα σε αυτό το σημείο, αν και ήμουν απόλυτα σίγουρη για τον εγκληματία.
Το βιβλίο του Ηλία Τζιτζικάκη «Προβέντζα» είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε, ειδικά εσείς που αγαπάτε τις ιστορίες μυστηρίου με έντονο το νουάρ ύφος. Ανοίξτε το και χαθείτε και μέσα στο πυκνό μαύρο σύννεφο της Προβέντζας, της ομίχλης που σκεπάζει τα πάντα, ακόμα και τις ψυχές σας.