«Θέλω να ξαναείµαστε µαζί. Όπως παλιά».
«Δεν είναι παιχνίδια οι άνθρωποι».
«Δεν είπα ότι είσαι παιχνίδι. Είπα ότι σε θέλω πίσω.
Δεν είµαι καλά χωρίς εσένα».
Οταν ένας θυελλώδης έρωτας σβήνει, ο Ιβάν προσπαθεί να αντικαταστήσει τα συναισθήµατά του µε τα ηρεµιστικά. Θα νικήσει τους δαίµονές του ή θα νικηθεί; Η Νάταλι έρχεται αντιµέτωπη µ’ ένα σκληρό δίληµµα. Είναι µόνη µητέρα. Έχει στη ζωή της θέση άλλος άντρας εκτός από τον γιο της; Ο Λουκάς, αναζητώντας την ιδανική σύντροφο, έρχεται σε αδιέξοδο. Θα πάρει τη σωστή απόφαση στη σωστή στιγµή; Η Μαρία-Λουΐζα µαζεύει τα κοµµάτια της. Οπλισµένη µε θάρρος, δοκιµάζει την τύχη της µε ένα νέο πρόσωπο. Θα κατορθώσει να αποδεσµευτεί από τα φαντάσµατα του παρελθόντος;
Διάλεξε ένα ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια από την κοσµηµατοθήκη και καθώς τα φορούσε, θυµήθηκε πως ήταν δώρο του Ιβάν για τη γιορτή της. Σκέφτηκε για µια στιγµή να τα βγάλει, να µην ακουµπάνε στο δέρµα της, αλλά τι θα άλλαζε; Μήπως θα τον ξεχνούσε; Ο Ιβάν ήταν ο πρώτος της έρωτας, η µεγάλη της αγάπη, µαζί του είχε ζήσει τα πάντα για πρώτη φορά. Ακόµα κι αν πετούσε όλα του τα δώρα, δεν θα µπορούσε να πετάξει τις αναµνήσεις…
Στο φόντο µιας µικρής πόλης, τα µονοπάτια των ηρώων διασταυρώνονται και µέσα από αυτά ανοίγονται καινούργιοι δρόµοι στις ζωές τους. Ωστόσο, το κοινωνικό στίγµα και η µοίρα παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.
Ξεχνιέται άραγε ένας µεγάλος έρωτας; Αποξενώνονται ολότελα δυο άνθρωποι οι οποίοι υπήρξαν κάποτε ευτυχισµένοι µαζί;
Ο χρόνος τιµωρεί δικαίως τους δειλούς…
Ελένη Ισπόγλου –
Ένα πολύ γλυκό και μικτό μυθιστόρημα που διάβασα με πολλή ευχαρίστηση και με γέμισε με βαθιά συναισθήματα. Η συγγραφέας μάς μεταφέρει στη ζωή τεσσάρων ανθρώπων που μπλέκονται μεταξύ τους μαγικά. Ξεχώρισα ιδιαίτερα τη γραφή και τις περιγραφές της.