Μια σπονδυλωτή µυθιστορηµατική αφήγηση που αφορά τη ζωή τριών γενιών καλλιτεχνών: Το Λενάκι που το σκάει απ’ τη Ροδίτσα Φθιώτιδος µ’ έναν µπουλουκτσή, για να τραγουδήσει στα θεατρικά µπουλούκια, η κόρη της, Κάλλι, που γίνεται µεγάλη ηθοποιός του θεάτρου, και η εγγονή της, η Ελένη, ηθοποιός των ηµερών µας.
Η πορεία που ακολούθησε η Ελλάδα από το Μεσοπόλεµο και την Κατοχή έως τη Χούντα και τη Μεταπολίτευση ζωντανεύει µέσα από τον κόσµο της Τέχνης, µε όχηµα την ιστορία ενός µπουλουκιού, του σχήµατος εκείνου που άφησε ιστορία στην ελληνική πολιτιστική ζωή και µοιάζει ξεχασµένο στις µέρες µας. Η σύγχρονη πολιτική ιστορία του 20ού αιώνα ξεδιπλώνεται πάνω στο σανίδι του θεάτρου σε µια παράσταση γεµάτη ίντριγκες, δράµα και άφθονο χιούµορ, γεµάτη ελπίδα για ένα καλύτερο µέλλον.
Ένα µυθιστορηµατικό ταξίδι µε ξύλινο βαγόνι τρίτης θέσης, σαν τα βαγόνια που ταξίδευαν τα θεατρικά µπουλούκια τον περασµένο αιώνα…
«Καληµέρα σας, κύριε αστυνόµε. Έχω έρθει εδώ µε τον θίασο, έχουµε ένα τσαντίρι και παίζουµε. Να, εδώ έχω την άδεια για τα έργα που ανεβάζουµε».
Ο αστυνόµος πήρε την άδεια κι άρχισε να διαβάζει.
«Εδώ γράφει Θίασος Πρόζας».
«Μάλιστα».
«Και γιατί δεν ήρθε η κυρία αυτοπροσώπως και ήρθατε εσείς;»
«Ποια κυρία;»
«Αυτή που γράφει εδώ, η κυρία Πρόζα. Αν δεν έρθει εδώ αυτοπροσώπως η κυρία Πρόζα, παράσταση δεν γίνεται!»
Μαίρη Γκίκα –
Διάβασα ένα εξαιρετικό βιβλίο με άκρως ενδιαφέρουσα πλοκή, με πρωτότυπο θέμα, με χαρακτήρες ολοκληρωμένους. Με συνεπήρε η αφήγηση, ενώ οι διάλογοι ήταν τόσο ζωντανοί που αισθανόμουν πως έβλεπα τους ήρωες να μιλούν, άκουγα τις φωνές τους και έβλεπα την ψυχή τους. Η αναφορά στην ιστορία του θεάτρου μέσα από τα μπουλούκια, τα ιστορικά στοιχεία των εποχών που περιγράφονται, εξαίσια όλα. Γέμισα σκέψεις και συναισθήματα. Γέλασα, έκλαψα, ταξίδεψα μέσα από αγαπημένα τραγούδια. Ένα υπέροχο βιβλίο. Μπράβο στον συγγραφέα και στον εκδοτικό οίκο που ξέρει να ξεχωρίζει τα καλά βιβλία. Γιατί το «βαγόνι τρίτης θέσης» είναι ένα ξεχωριστό, ιδιαίτερο βιβλίο.
Μαίρη Γκίκα
Ελένη Πατηνιωτάκη –
Παρέλαβα με χαρά χτες το κούριερ με το καινούριο βιβλίο του Πράντζιου, μόνο που έκανα το “λάθος” να ρίξω μία ματιά στην έναρξη του βιβλίου και η ματιά αυτή έγινε ανάγνωση που δεν σταμάτησε μέχρι να φτάσω στην τελευταία σελίδα. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που ο συγγραφέας με ξενυχτάει με τα βιβλία του, αλλά ίσως τελικά να είναι αυτό που αγαπώ στη γραφή του. Η ρέουσα αφήγηση με τη ζωντάνια των διαλόγων, ο ρυθμός που ακολουθεί στη διατύπωση των προτάσεων, οι εναλλαγές των συναισθημάτων που δεν σ’ αφήνουν να βαρεθείς ούτε στιγμή, η οξύνοια και η μαεστρία με την οποία ο συγγραφέας αυτός μεταδίδει τα βαθύτερα νοήματα που υποκρύπτονται στην πλοκή, όλα αυτά και πολλά άλλα μ’ έκαναν να μη θέλω να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου. Για άλλη μία φορά θέλω να ξεκινήσω την ανάγνωση από την αρχή, να απολαύσω με τη δεύτερη ανάγνωση τις αρετές της γραφής του, να εισχωρήσω στην “πολιτεία” του, να γίνουν φίλοι μου οι ήρωές του, να νιώσω και να ξανανιώσω τη θέρμη της γραφής του. Κι είναι εντυπωσιακό που ο συγγραφέας αυτός κάθε φορά ξεπερνά τις προσδοκίες μου. Το «βαγόνι τρίτης θέσης» είναι ένα ξεχωριστό βιβλίο που με κάνει να σκέφτομαι πως ο Πράντζιος εδώ ξεπέρασε τον εαυτό του. Πολλά μπράβο! Θα επανέλθω με επίσημη κριτική. Συγχαρητήρια στην Πηγή για την επιλογή της. Καλοτάξιδο, από καρδιάς!
ΕΛΕΝΗ ΠΑΤΗΝΙΩΤΑΚΗ
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΡΕΜΜΥΔΑ –
Ένα υπέροχο ταξίδι, κι ας είναι σε βαγόνι τρίτης θέσης, στην Ελλάδα του 20ου αιώνα με συνεπιβάτες τους ηθοποιούς των θρυλικών μπουλουκιών. Με το Λενάκι, τη Ρόζα, τον Ανδρέα, τον Ρίκο και τόσους άλλους, με τρένα και φορτηγά, άλλοτε σε τσαντίρι, άλλοτε στα καφενεία πάνω σε αυτοσχέδιες σκηνές, με την «Γκολφω» και την «Τύχη της Μαρούλας», τότε στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά κι έπειτα στον Β’ Παγκόσμιο και τον Εμφύλιο. Έρωτες, χαρές, πίκρες, απογοητεύσεις, αγώνας για το μεροκάματο, αγώνας για την απόκτηση της πατρίδας, αγώνας για την ιδεολογία και τα ιδανικά. Η Κάλλι κι ο Σταμάτης μας φέρνουν στη μεταπολεμική Ελλάδα, στη δικτατορία του ’67 με καινούριους αγώνες, ματωμένες αγωνίες και απώλειες, κι η Ρόζα με το Λενάκι πάντα παρούσες στις περιοδείες τους στην Ελληνική επαρχία.
Κι ύστερα το σήμερα μέσα από την Ελένη και τον Ερρίκο στα μεγάλα θέατρα και στους νέους φιλόδοξους ηθοποιούς. Ξεχάστηκαν οι μπουλουκτσήδες; Όχι, δεν ξεχάστηκαν! Ζουν μέσα από μνήμες που κληρονόμησαν στους απογόνους τους.
Υπέροχο το ταξίδι που μας πηγαίνει ο Πασχάλης Πράντζιος στην ιστορία των μπουλουκιών, της Ελλάδας, της πολιτικής, της ψυχής των ανθρώπων καλών και κακών, ιδεολόγων, αγωνιστών, εγωιστών και μεγαλόψυχων.
Θα δακρύσετε, θα συγκινηθείτε, θα θυμώσετε αλλά και θα γελάσετε. Σίγουρα πάντως θα ταξιδέψετε, καθώς η πλοκή θα ξετυλίγεται σαν παράσταση ζωντανή μέσα από τις γραμμές του βιβλίου. Όλους τους ήρωες τους αγάπησα, αλλά η μαμά Καλλιόπη είναι άπαιχτη!!!!
Κι ένα φινάλε ονειρεμένο, ένα τέλος υπερπαραγωγή, όπως αξίζει σε ένα σπουδαίο έργο!!!
Συγχαρητήρια στον συγγραφέα! Πασχάλη, το μυθιστόρημά σου είναι εξαιρετικό!!!!
Αφροδίτη Κρεμμύδα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΓΚΑΡΙΝΟΣ –
Εξαιρετική γραφή, αφήγηση ρέουσα, διάλογοι ζωντανοί, περίτεχνη πλοκή. Δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου. Μπράβο
Θανάσης –
Μου άρεσε πολύ. Ιδιαίτερο και πρωτότυπο το θέμα του. Η γραφή του Πράντζιου είναι έτσι κι αλλιώς μοναδική. Για άλλη μια φορά μας βάζει απευθείας στην ιστορία του βιβλίου συμμετέχοντας κι εμείς ενεργά με τη σκέψη και τη φαντασία μας καθ’ όλη τη διάρκεια της πλοκής. Χορός συναισθημάτων και έρωτας με τις λέξεις. Υπέροχο!
ΣΤΡΑΤΟΣ –
Απ’ τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει. Συγχαρητήρια!
Αναστασία –
Εξαιρετικό βιβλίο, μαγική γραφή, υπέροχο ταξίδι! Κι όπως όλα τα υπέροχα ταξίδια, δεν ήθελα να τελειώσει!
Γεωργία Α. –
Ένα ταξίδι με τρένο με μία γραφή τόσο ζωντανή γραφή που σε παίρνει μαζί του με τη μία, σε ξεσηκώνει και σε ταξιδεύει! Το απήλαυσα! Εξαιρετικό.
Νίκος Καρδαμάκης –
Στο «Βαγόνι τρίτης θέσης» συναντάμε την απεικόνιση της ζωής μας σε μια άλλη εποχή. Γινόμαστε πρωταγωνιστές σε μια παλιά ζωή και το ταξίδι μας γεμάτο ενδιαφέρον, ανατροπές και εκπλήξεις. Μπορεί στο Βαγόνι να έχουμε Τρίτη θέση, στην καρδιά μας όμως γίνεται ταξίδι πρώτης θέσης, γεμάτο συγκινήσεις. Εξαιρετικό το μυθιστόρημα, το δίχως άλλο.
Μαρία Παπαγιάννη –
Ο Πασχάλης Πράντζιος έχει ένα δικό του μοναδικό τρόπο να μας παρασύρει και να μας ταξιδεύει μέσα από τη γραφή του! Το έχει αποδείξει και στα προηγούμενα βιβλία του αυτό εξάλλου. Άριστος χρήστης της ελληνικής γλώσσας δημιούργησε κι εδώ ένα βιβλίο υπόδειγμα λογοτεχνικής γραφής, ένα μυθιστόρημα όπου εναλλάσσεται το συναίσθημα με τη λογική σκέψη και τον προβληματισμό. Το βαγόνι τρίτης θέσης είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο, πρωτότυπο θεματολογικά, μία αφήγηση σπονδυλωτή, ένα ευφυές παζλ σύνθεσης των ιστοριών που εμπεριέχονται στο βιβλίο. Πέρασα εξαιρετικά διαβάζοντάς το, γι’ αυτό και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Γιώργος Κ. –
Εξαιρετικό! Πραγματικά με συνεπήρε. Τέλεια ιστορία, χωρίς ερωτικά ξεχειλώματα, με έντονο συγκινησιακό βάθος. Μπράβο!
Σωτήρης Αναγνωστόπουλος –
Το Βαγόνι τρίτης θέσης είναι ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Μπράβο στον συγγραφέα. Εξαιρετική μυθοπλασία στηριγμένη σε σοβαρή έρευνα. Από τα λίγα βιβλία που θα διαβάσω για δεύτερη φορά.
Άννα Μ. –
Σε ένα ξύλινο βαγόνι, που μπορεί να απουσιάζει η αίγλη και η άνεση αλλά είναι γεμάτο όνειρα και πάθος για ζωή, ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στο παρελθόν και μας ξεναγεί σε διάφορες χρονικές περιόδους εκεί στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Με μια ανάσα κάνουμε βουτιά, σε ασπρόμαυρο φόντο, την περίοδο που τα μπουλούκια ήταν στην άνθηση τους, στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, την Κατοχή, τη Χούντα και τη Μεταπολίτευση. Απνευστί διαβάζεται. Από την πρώτη σελίδα ο αναγνώστης μπαίνει άμεσα στην υπόθεση και έπειτα με κομμένη την ανάσα ακολουθεί τους ρυθμούς της αφήγησης μέχρι να πέσει η αυλαία.
Δημήτρης Μουρατίδης –
Το “Βαγόνι τρίτης θέσης” είναι ένα μυθιστόρημα καλογραμμένο, με εξαιρετική χρήση της γλώσσας, ευφάνταστη πλοκή, χιούμορ και καλοδουλεμένους χαρακτήρες, είναι επιπλέον κι ένας θησαυρός γνώσης για τα σχήματα εκείνα «που άφησαν ιστορία στην ελληνική πολιτιστική ζωή και μοιάζουν ξεχασμένα στις μέρες μας».
Το πολύ ενδιαφέρον και αξιόλογο αυτό βιβλίο, περιλαμβάνει βιβλιογραφία για το θέατρο και κυρίως για τα θεατρικά μπουλούκια.
Γιώργος Μ. –
Όσο κι αν επιβράδυνα την ανάγνωση… το βαγόνι, τελικά έφτασε στον προορισμό του. Πόσο λυπάμαι που θα αποχωριστώ το Λενάκι, τη Ρόζα, τον Ανδρέα, τον Ρίκο, την Ελένη, με τις ιδιοτροπίες τους, τα πάθη, τις ιδεοληψίες, τη μεγάλη τους καρδιά. Τι ζωή έζησαν! Σαν δέκα δικές μας! Πραγματικά τους αγάπησα, έκλαψα και γέλασα. Μεγάλο άνοιγμα ψυχής. Ευχαριστώ τον συγγραφέα για το υπέροχο βιβλίο που μας χάρισε!
Αγγελική Σκάρπα –
Διάβασα το ΒΑΓΟΝΙ ΤΡΙΤΗΣ ΘΕΣΗΣ, και ενθουσιάστηκα. Συγχαρητήρια. Δεν το άφησα δύο ημέρες… Μετά πάλι από την αρχή για να δω τα δυνατά του σημεία.
Με γύρισε πίσω σε δρόμους που περπάτησα, και ξανάζησα στιγμές. Την πρώτη μου θεατρική παράσταση την είδα από ένα μπουλούκι στο χωριό μου. Ήταν γύρω στο 1957. Έπαιξε στο καφενείο μας και τους φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας. Το ζευγάρι, τα κουστούμια , όλα ήρθανε μπροστά μου.
Ευχαριστώ για το ταξίδι, για τις εποχές που ζωντάνεψαν, το ζωντανό και όμορφο λόγο της αφήγησης, της περιγραφής και των διαλόγων, τις όμορφες εικόνες και τα παραδείγματα ζωής. Ανθρωπιά, φιλία, δόσιμο και τα αντίθετα προς αποφυγήν. Συγχαρητήρια, διάβασα ένα σοβαρό βιβλίο εξαιρετικής πλοκής, ένα βιβλίο σπάνιο.
Μαίρη Σιακαβάρα –
Το προτείνω σε όσους αγαπάνε εκτός την λογοτεχνία,την τέχνη ,τον πολιτισμό και την ιστορία! Συναρπαστικό!