ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΑΠΙΔΗ
-Θα φύγω, αλήθεια είναι. Το ‘πα πολλές φορές. Θα φύγω. Δεν έμειναν, ξέρεις, πολλά. Θα πιάσω το φι από το χέρι και θα φύγω. Θα κλείσω το ντουλάπι της κουζίνας για τελευταία φορά, θ’ απλώσω τα καθαρά σου να στεγνώσουν σ’ ένα σύρμα, θα κλείσω τη ζωή μου σ’ εβαπορέ χαρτόκουτα, επιμελώς τακτοποιημένη, και θα φύγω. Θα πάρω μαζί μου μόνο τη φωτογραφία μπροστά στο άβαφο ακόμη διαμέρισμά μας. Κάποιο παρελθόν να μου αφηγείται…
Ναι, θα φύγω. Θ’ αφήσω στο βάζο δίπλα στο παράθυρο που βλέπει στον ακάλυπτο, εκείνο το ξεραμένο, πια, τριαντάφυλλο που μου χάρισες στην εκδρομή μας στη Νάουσα. Θυμάσαι; Κάποτε ήταν κόκκινο φωτιά και μοσχοβολούσε. Το ‘πα πολλές φορές, θα φύγω. Δε θα βροντήξω την εξώπορτα. Σώπασαν οι θυμοί και κόπασαν. Δε θέλω άλλο τίποτα μαζί μου. Μονάχα την ομπρέλα σου ζητάω. Χάλασε η δική μου μήνες τώρα. Χάλασε κι άλλη δεν έχω. Κι όταν θα φύγω, ξέρω με σιγουριά, έξω θα βρέχει. Θα φύγω, μα κάνε μου μια χάρη και φύγε πρώτα εσύ!
-Θα φύγω, στο ‘χω ξαναπεί. Τούτη τη φορά όμως, θα φύγω στ’ αλήθεια. Θα τραβήξω το ωμέγα προς το μέρος μου και θα φύγω. Έτοιμη την έχω τη βαλίτσα. Τρία βιβλία, μ’ ευχές δικές σου, και τα τρία από γενέθλιά μου, λίγα cd’s και την φωτογραφική μηχανή που αγοράσαμε μαζί. Θα στρώσω το κρεβάτι μας και θ’ αφήσω στην ανάκληση το παραθυρόφυλλο, θα καθαρίσω το νιπτήρα του μπάνιου με το Cif, όπως πάντα μου ΄λεγες πως πρέπει να κάνω κι έπειτα φεύγοντας, θα ρίξω λίγο νερό στις γλάστρες.
Θ’ αφήσω πίσω μου δέκα φυλλάδες ποιήματα που κάποτε έγραψα για σένα. Πάνω στο μαξιλάρι σου θα τα βρεις. Δάκρυζες πάντα όταν στα διάβαζα. Εκείνη την εικόνα σου, μαζί μου θα την πάρω. Λυπάμαι, εκείνη η εικόνα σου, δική μου είναι. Θα φύγω. Μα κάνε μου μια χάρη τελευταία… και φύγε πρώτα εσύ!
“ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ” του Γιώργου Κασαπίδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.