“Τα γραπτά μου είναι άκρως βιωματικά”. O συγγραφέας μας Γιώργος Δόλγυρας σημειώνει χαρακτηριστικά στη συνέντευξή του στο texnesonline.gr.
O Γιώργος Δόλγυρας είναι ένας ακόμη εργάτης των τεχνών. Άρχισε την ενασχόλησή του με το θέατρο σε αρκετά νεαρή ηλικία και στη συνέχεια τον κέρδισε η μαγεία και η ομορφιά που κρύβουν μέσα τους οι λέξεις, αποφασίζοντας να περπατήσει τον δρόμο της συγγραφής. Με αφορμή την κυκλοφορία της συλλογής διηγημάτων του που φέρει τον τίτλο «Σκοτεινά φεγγάρια» από τις εκδόσεις Πηγή, τον φιλοξενούμε σήμερα στις Τέχνες για να συνομιλήσουμε μαζί του περί της τέχνης της συγγραφής.
Ας τον αφήσουμε, λοιπόν, να μας σεργιανήσει ο ίδιος στα δικά του συγγραφικά μονοπάτια..
Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη
Πριν σε ρωτήσω για την συγγραφική σου πορεία στον χώρο της λογοτεχνίας, θα ήθελα να μάθω, πρωτίστως, λίγα πράγματα για την ενασχόλησή σου με την τέχνη του θεάτρου. Μίλησέ μας γι’ αυτό.
Το θέατρο είναι ζωή. Όλα τα συναισθήματα μαζεμένα βρίσκονται πάνω στην σκηνή. Αυτό απολαμβάνει και ο θεατής. Την εκφραστικότητα και την εξωτερίκευση των συναισθημάτων του ηθοποιού. Βέβαια, δεν ήμουν τόσο καλός σε αυτό και έτσι δεν κατάφερα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Η αυλαία έπεσε για εμένα. Όμως οι αναμνήσεις μένουν. Σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο μου θα συμπεριλάβω ορισμένες από αυτές.
Η συγγραφή πώς και πότε μπήκε στην ζωή σου; Ποιο ήταν το έναυσμα που σε έκανε να θελήσεις να περπατήσεις αυτόν τον δρόμο;
25 ετών ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα δημιουργικής γραφής σε ένα εργαστήριο. Ήταν η επόμενη ενασχόλησή μου μετά το θέατρο. Αποφάσισα να ασχοληθώ πιο σοβαρά μετά την βράβευση ενός από τα διηφήματά μου που συμπεριλαμβάνονται στην συλλογή από το λογοτεχνικό περιοδικό της Κεφαλονιάς «Κέφαλος».
Υπήρξαν λογοτέχνες που επηρέασαν το συγγραφικό σου έργο; Έχεις κάποιον σαν πρότυπο;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Περισσότερο ο κινηματογράφος με έχει επηρεάσει στον τρόπο γραφής μου και το είδος που ακολούθησα τελικά. Έργα όπως «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα» και «Το Κοράκι». Παλιές κλασσικές και αξεπέραστες στο είδος τους ταινίες που παίχτηκαν το 94, αν θυμάμαι καλά, και εγώ τις απόλαυσα στα παιδικά μου χρόνια. Έτσι η γραφή μου έχει χαρακτηριστικά κινηματογραφικού σεναρίου, με γρήγορο ρυθμό και έντονη δράση. Δεν ασχολούμαι τόσο με τις περιγραφές του χώρου και των χαρακτήρων. Ο αναγνώστης μπορεί να τους φανταστεί όπως θέλει. Με ενδιαφέρει κυρίως να εστιάσω στο πώς και γιατί δρουν με τον τρόπο που δρουν.
Κι ερχόμαστε στο σήμερα όπου κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων σου, που φέρει τον τίτλο «Σκοτεινά φεγγάρια» από τις εκδόσεις Πηγή. Θα ήθελα να μας μιλήσεις για το έργο σου, να μας πεις τι πραγματεύονται οι ιστορίες που αφηγείσαι σε αυτό, τι θα διαβάσουμε αν το πάρουμε στα χέρια μας;
Η συλλογή μου αποτελείται από:
1. Mία μίνι – νουβέλα όπου ένα κορίτσι στην εφηβεία αντιμετωπίζει προβλήματα με την αποδοχή του εαυτού της, δε μπορεί να βιώσει τον έρωτα και να έχει φιλίες κι έτσι αποφασίζει να δεχτεί την προσφορά μίας μάγισσας να την μεταμορφώσει σε λυκάνθρωπο καθώς της υποσχέθηκε πως θα αλλάξουν τα πάντα στην ζωή της. Το κτήνος όμως δεν ελέγχεται…
2. Ένα διήγημα όπου συναντάμε μία μάγισσα να αναζητά ένα βιβλίο που ανασταίνει νεκρούς σε ένα επαρχιακό παλιό βιβλιοπωλείο, κάπου στο Λονδίνο τον 19ο αιώνα. Το βρίσκει ξεκινώντας το έργο της να κυριεύσει το χωριό και τον κόσμο, αλλά ένας παπάς στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά της κι ετσι έρχονται σε σύγκρουση.
3. Δεύτερο διήγημα, όπου ένας διανομέας φαγητού σκοτώνεται σε τροχαίο και επιστρέφει στη ζωή με τη δύναμη της μητρικής αγάπης, αποφασίζοντας να εκδικηθεί τον εργοδότη του που του έκανε τον βίο αβίωτο.
4. Ένα τρίτο διήγημα, όπου ένας βρικόλακας βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα ψυχιατρείο νοσταλγώντας να δραπετεύσει και να γευτεί ξανά την ελευθερία, ενώ ο ψυχίατρος και ένας νοσοκόμος του ιδρύματος προσπαθούν να τον θεραπεύσουν.
Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης ώστε να γραφτεί αυτό το βιβλίο;
Ξεκίνησα γράφοντας ένα διήγημα για τον διαγωνισμό του περιοδικού «Κέφαλος» όπου διακρίθηκε, όπως ανέφερα ήδη, και αποφάσισα να το πλαισιώσω με μερικές ακόμα ιστορίες ώστε να μπορέσω να εκδώσω την πρώτη μου συλλογή διηγημάτων.
Πες μας δυο λόγια για το εκδοτικό σου σπίτι.
Οι εκδόσεις «Πηγή» είναι ένας σύγχρονος εκδοτικός οίκος με έδρα την Θεσσαλονίκη και με παράρτημα στην Αθήνα, που μετράει 10 χρόνια ζωής μπαίνοντας στον 11ο, γεμάτος από πρόθυμους και θετικούς ανθρώπους, άκρως εξυπηρετικούς, με όρεξη για δουλειά, πάντα ανοιχτός σε νέους συγγραφείς δίνοντας ευκαιρίες. Τον συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να ξεκινήσει την συγγραφική του πορεία.
Προγραμματίζεις κάποιες παρουσιάσεις για το βιβλίο σου, διαδικτυακές ίσως λόγω της κατάστασης;
Όχι, οι παρουσιάσεις δεν βοηθάνε ιδιαίτερα αν είσαι νέος συγγραφέας στην πρώτη σου προσπάθεια. Δεν έχεις ένα κοινό να συρρεύσει. Συγγενείς και φίλοι θα έρθουν, πράγμα ανούσιο, μιας και θα μάθουν για το βιβλίο από εσένα.
Γενικότερα τι σε εμπνέει, τι ερεθίζει την ματιά σου, τι κεντρίζει το ενδιαφέρον σου και αποφασίζεις να το μεταφέρεις στο χαρτί;
Τα γραπτά μου είναι άκρως βιωματικά, αν και το είδος που γράφω, φαντασίας, μέσα από τους ήρωες μου, καθρεπτίζομαι εγώ και οι διάφορες δυσκολίες που πέρασα στην ζωή μου. Επίσης, όταν συναντήσω και γνωρίσω κάποια ιδιάζουσα προσωπικότητα, θα την μετατρέψω σε ήρωα/-ίδα μου κατά πάσα πιθανότητα.
Οι μέρες που διανύουμε είναι ομολογουμένως δύσκολες. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, λοιπόν, πιστεύεις ότι οι άνθρωποι διαβάζουν βιβλία;
Όχι. Οι άνθρωποι διαβάζουν όσο διάβαζαν και κυρίως όσοι διάβαζαν. Η μειοψηφία του κόσμου διαβάζει στις μέρες μας βιβλία. Είδα κάποτε μία έρευνα που υποστήριζε ότι ½ Έλληνες/-ίδες (50%) δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα βιβλίο στην ζωή τους και προφανώς ούτε πρόκειται. Η πλειοψηφία αρέσκεται στο να παρακολουθεί τηλεόραση, κυρίως ριάλιτι, που, δυστυχώς, ξαναέγιναν της μόδας, σειρές και ταινίες στο Netflix. Πιθανόν, αυτοί που διαβάζουν, θα διαβάσουν περισσότερα βιβλία τώρα λόγω καραντίνας, καθώς περνάνε πολλές ώρες στο σπίτι.
Πώς σου φαίνεται ο χώρος του βιβλίου; Αφήνει περιθώρια για νέους συγγραφείς;
Αφήνει. Η αρχή, φυσικά, στις μέρες μας, καθώς και η πορεία είναι δρόμος αγκαθωτός και δύσβατος, καθόλου εύκολος να τον διαβείς, καθώς υπάρχει υπερπληθώρα βιβλίων που γράφονται και όχι τόσο μεγάλο κοινό.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ξεκινήσει να ασχολείται με την συγγραφή;
Βασικά να έχει υπομονή και να αντέχει την απόρριψη. Μπορεί το πρώτο βιβλίο που θα γράψει να περάσει αδιάφορο. Ίσως και το δεύτερο. Να δυσκολευτεί αφάνταστα να βρει εκδοτικό που να ενδιαφερθεί, αλλά αν αξίζει, θα τα καταφέρει.
Ετοιμάζεις κάτι καινούριο αυτόν τον καιρό; Έχεις κάποια μελλοντικά σχέδια στα σκαριά;
Γράφω μία νουβέλα και σχεδιάζω ένα μυθιστόρημα.
ΠΗΓΗ: texnesonline.gr