Το βιβλίο Όσο πιο ψηλά μπορείς είναι μία αληθινή ιστορία, μία κατάθεση ψυχής της μάνας που κουβαλάει τον δικό της σταυρό σε αυτή την άδικη ζωή, πιασμένη σφιχτά από το χέρι του συζύγου της. Ενωμένοι στις χαρές, αλλά πιο πολύ ενωμένοι στις λύπες και στους αγώνες που έδωσαν για τη Μαρία!
Προσωπική άποψη: Παρασκευή Παρίσση
Όλα ήταν τέλεια! Ένα ερωτευμένο ζευγάρι αποκτά το πρώτο του παιδί και περιμένει με χαρά το δεύτερο αγγελούδι του. Μόνο που η μοίρα επιφυλάσσει στην οικογένεια μία δυσάρεστη έκπληξη, το μωράκι έρχεται στη ζωή κουβαλώντας μια σοβαρή πάθηση. «Μερική Αγενεσία Μεσολοβίου» το όνομά της.
Ομολογώ ότι στα δικά μου μάτια είναι ήρωες… Ναι, ήρωες, και αν διαβάσετε το βιβλίο θα συνειδητοποιήσετε μία γλύκα στις ψυχές τους. Πάντα δεμένοι σφιχτά με το πέπλο της αγάπης πορεύτηκαν σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί από μόνο του είναι δύσκολο, φανταστείτε αυτό το παιδί να έχει ειδικές ικανότητες.
Όλοι οι γονείς, από την ημέρα που μαθαίνουν ότι θα φέρουν στον κόσμο ένα μωρό, έχουν άγχος και αυτό μάλλον δεν φεύγει ποτέ. Φανταστείτε μόνο τη στιγμή που είσαι στο νοσοκομείο και σου λέει αμέσως ο γενετιστής ότι γέννησες ένα άσχημο και κακό μωρό, ένα παιδί της αναπηρικής καρέκλας, τι σοκ παθαίνεις!
Είμαι σίγουρη όλο το κορμί σου έχει συσπάσεις σαν να σε έχει χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα. Οι ορμόνες της λεχώνας είναι στο κόκκινο και κλαίει χωρίς λόγο, όταν όμως μαθαίνει ότι το σπλάχνο της έχει πρόβλημα χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Η εργοθεραπεύτρια πρότεινε αυτό το παιδί να το δώσουν σε ίδρυμα. Οι γονείς αποφασίζουν να το κρατήσουν και ξεκινάνε έναν αγώνα επιβίωσης, έναν καθημερινό Γολγοθά για αυτό το παιδί… Τι να πρωτοπώ… Για τις συστηματικές επαφές με τους γιατρούς, για τις συστηματικές ιατρικές εξετάσεις, για τα χειρουργεία. Ό,τι και να πω είναι λίγο.
Μη στεναχωριέστε, όλα θα πάνε καλά. Χρειάζεστε δύναμη και πολλή δουλειά. Μόνο έτσι θα καταφέρετε να κάνετε πράγματα για τη μικρή. Όσο πιο πολύ δουλεύετε τόσο πιο πολλά θα καταφέρετε.
Παίρνοντας στα χέρια σας αυτό το βιβλίο, μην περιμένετε να διαβάσετε ένα μυθιστόρημα με μυθιστορηματική πλοκή, αλλά θα διαβάσετε, θα νιώσετε ότι διαβάζετε καλύτερα να πω, ένα ημερολόγιο. Ναι, ένα ημερολόγιο, που καθημερινώς η κυρία Κατερίνα γράφει τα ημερήσια προγράμματα της οικογένειας, τις ανησυχίες της, τα προβλήματα που είχαν πάντα, την εξέλιξη της Μαρίας. Αυτό που έκανε εντύπωση ήταν ότι αποδέχτηκαν αμέσως την κατάσταση ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ χωρίς παράπονο. Έτσι, όσο θα διαβάζετε το βιβλίο, θα νιώθετε ότι και εσείς είστε μέλος της οικογένειάς τους, αφού έχουν ανοίξει το σπίτι και σας αγκαλιάζουν.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΜΑΣ, ΟΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΜΑΣΤΕ “ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ” ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ.
Σε αυτό το σημείο, θέλω να σας πω ότι ένιωσα πολλή ζεστασιά για αυτή την οικογένεια, που πάντα είχε το σπίτι της ανοιχτό σε φίλους, έκανε πάρτι για τα παιδιά της στα γενέθλιά τους, και συνέχισαν να ζουν σε φυσιολογικούς ρυθμούς, παρ’ όλα τα προβλήματα που είχαν και το εξαντλητικό καθημερινό πρόγραμμά τους. Όμως το καλύτερο που ένιωσα μέσα στην καρδιά μου, ήταν ο επίγειος παράδεισος που είχαν δημιουργήσει τα καλοκαίρια στην παραλία, με τους σταθερούς και αγαπημένους τους φίλους, στο τροχόσπιτό τους δίπλα στη θάλασσα. Ό,τι δυσκολίες και να είχαν, το καλοκαίρι έπαιρναν τη δόση της ανεμελιάς τους, που τη χρειάζονταν πάρα πολύ, και γέμιζαν τις μπαταρίες τους για τον δύσκολο χειμώνα.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛΟΓΩ ΤΕΧΝΩΝ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΟΣΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΜΠΟΡΕΙΣ