Όπως αναφέρω και σε ένα ποίημα της συλλογής μου, στα νοσοκομεία είναι η ζωή.
Είναι κάτι που το κατάλαβα καλά στα 35 μου χρόνια, όταν για πρώτη φορά ήρθα αντιμέτωπη με τον καρκίνο του μαστού σε προχωρημένο στάδιο. Η πρώτη μου επαφή με δωμάτια νοσοκομείου, γιατρούς και νοσηλεύτριες. Δεν ήμουν άτομο που φοβόμουν αυτόν τον χώρο.
Περνώντας πολύ χρόνο στο κρεβάτι του νοσοκομείου και βλέποντας γύρω μου ανθρώπους που πάλευαν για την ζωή τους. Δεν φοβήθηκα. Άλλωστε σε κάθε μου θεραπεία, φορούσα το χαμόγελό μου, την καλή μου διάθεση και ήμουν έτοιμη να δώσω την δική μου μάχη και να δώσω δύναμη σε όποιον το χρειαζόταν.
Εκεί ανάμεσα στα φάρμακα, ανάμεσα στον πόνο και στα θλιμμένα πρόσωπα, κατάλαβα ότι η ζωή δεν είναι στον έξω κόσμο, είναι σε αυτά τα μικρά άσπρα δωμάτια. Εκεί που η στιγμή είναι προτεραιότητα. Σε αυτά τα λυπημένα και σκεφτικά πρόσωπα βρίσκεται το φως και η ελπίδα. Όταν ξεκινάει η διαδικασία και το φάρμακο τρέχει μέσα στις φλέβες σου, δεν σκέφτεσαι τίποτα γιατί όλα γίνονται μικρά, το μόνο που σκέφτεσαι είναι ότι πάντα αγχώνεσαι για λόγους που δεν αξίζουν. Ένα μάθημα που μου έδωσε αυτή η περιπέτεια που δεν τελείωσε και συνεχίζει, είναι ότι ο χρόνος δεν είναι δεδομένος, όλα διορθώνονται και μόνο ο θάνατος δεν αλλάζει. Για αυτό πρέπει να ζεις κάθε στιγμή, να έχεις πίστη και πολύ καλή ψυχολογία. Ίσως το ότι δεν το πήρα τόσο τραγικά και σοβαρά να με βοήθησε να είμαι ακόμα ανάμεσα σας και να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα
Η ασθένεια επίσης μου δίδαξε ποτέ να μην παρατάς ότι αγαπάς. Η ζωή με έφερε μπροστά στην θάνατο δύο φορές και πάντα το χαμόγελο, η αισιοδοξία, η θέληση και η αγάπη έκαναν το θαύμα τους.
Έκτος από ασθενής δυστυχώς βρέθηκα και στην απέναντι θέση, αυτή του συνοδού- φροντιστή ασθενή, του συντρόφου μου!
Πάντα άκουγα ότι ο ρόλος του συνόδου- φροντιστή είναι πιο δύσκολος. Εγώ που πέρασα και από τις δυο πλευρές έχω να πω ότι ο ασθενής είναι πάντα αυτός που περνάει πιο δύσκολα, που είναι μόνος του, κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει, κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα όταν ο πόνος σε έχει αγκαλιάσει και με τα δύο του χέρια.
Μέσα από αυτές τις δύσκολες εμπειρίες που έπρεπε να περάσω, γνώρισα την δύναμη της αγάπης, τον σεβασμό και την θέληση για ζωή.
Μέσα από την απώλεια του συντρόφου μου, βγήκε το βιβλίο ΛΟΓΙΑ ΨΥΧΗΣ. Μια αληθινή ιστορία αγάπης, η δική μου ιστορία, που μέσα από τις δυσκολίες πέρασε στην αιωνιότητα. Βρέθηκα να πατάω στα σπασμένα μου κομμάτια για να σταθώ και πάλι όρθια. Και αυτό που μου έδωσε δύναμη να πω ότι η ζωή συνεχίζεται, είναι ότι η ψυχή του έμεινε στα χέρια μου και τώρα ζει μέσα από μένα.
Δεν είναι ένα καταθλιπτικό βιβλίο, είναι ένα βιβλίο ζωής που θα σε κάνει να αναρωτηθείς …εσύ έζησες σήμερα?
Τα λόγια ψυχής είναι μια ποιητική συλλογή που το κάθε ποίημα είναι η συνέχεια του προηγούμενου και έτσι μαγικά βγαίνει η ιστορία μιας αγάπης που έμαθε να αγαπάει χωρίς όρια και έμαθε να μην αφήνει ποτέ το χέρι στα δύσκολα.
Χάνοντας την αγάπη άραγε μπορείς να πορευτείς στην ζωή; Μπορείς να παλέψεις ξανά με την ασθένεια χωρίς να είναι δίπλα σου; Η αγάπη είναι μέσα σου και οι όμορφες αναμνήσεις πάντα θα σου θυμίζουν τον λόγο που πρέπει να ζήσεις.
Αν μάθεις να χαμογελάς, να ελπίζεις και να προχωράς όλα μπορούν να γίνουν.
Γνωρίζοντας ότι αυτός ο άνθρωπος μου έμαθε τι θα πει αληθινή αγάπη και σεβασμός, μετά από τρία χρόνια θλίψης μπορώ να πω ότι πάντα μένει ένα φως να δίνει ελπίδα.
Για μένα το πιο βασικό σε αυτή την ασθένεια είναι η ψυχολογία, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό μόνο έτσι θα μπορέσετε να αναπνεύσετε. Η συμβουλή μου αφήστε την ασθένεια στους γιατρούς σας και εσείς κάντε όλα τα όνειρα σας αληθινά. Τίποτα δεν έχει αξία στην ζωή, μόνο η αγάπη και η υγεία όλα τα άλλα τα φτιάχνουμε με τις επιλογές μου.
Έμενα μου δόθηκαν δυο ευκαιρίες ζωής, τώρα κάνω μόνο ότι με ευχαριστεί και ότι αγαπώ, ξεκίνησα την συγγραφή μετά την πρώτη μου ασθένεια και κατάφερα να εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο και τώρα γράφω το μυθιστόρημα μου.
Ίσως, όσο κι αν μπορεί αυτό που θα πω να ακουστεί κάπως περίεργα, για μένα ο καρκίνος ήταν δίδαγμα και δώρο, μου έδειξε ότι βρίσκομαι σε λάθος δρόμο, μου έδειξε ότι δεν πρέπει να φοβάμαι τίποτα και να τολμάω για τα όνειρα, που για κάποιους μπορεί να φαντάζουν αδύνατα.
Μια συμβουλή, μην αφήσετε την ασθένεια και οτιδήποτε άσχημο να σας πάρει μαζί του και να σας πάει στον φόβο. Ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός για όλα.
Μια αγάπη πάντα θα παίρνει όλα τα δύσκολά μακριά και τα Λόγια Ψυχής είναι ένα βιβλίο που θα σας κάνει να ξεχάσετε τα δικά σας προβλήματα και να δείτε τι έχει πραγματικά αξία στην ζωή…
Το παρόν κείμενο υπογράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου, δημιουργός της ποιητικής συλλογής “Λόγια Ψυχής“