Συγγραφείς αισθηματικής λογοτεχνίας μας μιλούν για τον έρωτα και την έμπνευση.
Ο έρωτας διαχρονικά υπήρξε πηγή έμπνευσης για κάθε καλλιτέχνη και δημιουργό. Συγγραφείς των εκδόσεων μας καταθέτουν τη δική τους οπτική σχετικά με το θέμα “Η ερωτική απόρριψη ως πηγή έμπνευσης”. Συγγραφείς μας, λοιπόν, μιλούν για τον έρωτα λίγο πριν την 14η Φεβρουαρίου.
“Ένας χωρισμός είναι σαν ένας μικρός θάνατος. Όλα ίσως μοιάζουν μάταια και δίχως νόημα. Το σώμα και η ψυχή πονάει, ψάχνει γιατρειά. Μερικές λευκές σελίδες και ένα μολύβι φαίνονται ως η μόνη λύση, μία διέξοδο για να αντιμετωπιστεί αυτή η απώλεια. Οι λέξεις βγαίνουν αβίαστα, τα συναισθήματα αποτυπώνονται και η αγάπη για δημιουργία κερδίζει έδαφος. Το αγκάθι που μάτωνε την ψυχή, χάνεται. Όλοι έχουμε βιώσει την απώλεια ενός χωρισμού κι εκείνη την στιγμή νιώθουμε πως δεν θα επανέλθουμε ποτέ. Το τέλος μιας εποχής ας γίνει σπίθα για να ξεκινήσει η φωτιά της δημιουργίας.”
Αναστασία Τόλιου, Το Μονοπάτι της Λησμονιάς
“Ήθελε να ’ξερε ποιο ήταν το μυστικό του. Πώς ξεχνιούνται τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα αγγίγματα, οι μυρωδιές στα σεντόνια; Πώς ξεχνιέται όλη αυτή η αγάπη που είχε μέσα της;
Στο παιχνίδι του έρωτα η απόρριψη είναι πολλές φορές αναπόφευκτη. Οι συγγραφείς έχουμε την ευλογία να μετουσιώνουμε τα θλιβερά συναισθήματα σε λέξεις μέσα από τη λογοτεχνική έμπνευση. Η πρωταγωνίστρια του UNχάπι, οπλισμένη με τόλμη, αναζητά μια δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη. Κοιτάζει τους εσωτερικούς της δαίμονες στα μάτια, ελπίζοντας να απελευθερώσει το παρόν από το παρελθόν. Διατηρώντας μια ενεργητική στάση ζωής, συνήθως δεν υποτιμάμε τη δύναμη του παρόντος. Διότι όταν ο χρόνος παρέλθει, τιμωρεί δικαίως τους δειλούς…”
Αθηνά Δ. Kάππα, UNχάπι
“Ναι λοιπόν, υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο. Η ερωτική απόρριψη ως έμπνευση. Το είχες σκεφτεί ποτέ;
Το έθεσε τόσο εύστοχα ο Emil Cioran «μια ερωτική απογοήτευση είναι τόσο πλούσια φιλοσοφική δοκιμασία που μπορεί να μετατρέψει μια κομμώτρια σε ισάξιο αντίπαλο του Σωκράτη».
Και κάπως έτσι αποφασίζεις να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου και να προχωρήσεις μπροστά. Επιλέγεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου, να ζεις την κάθε στιγμή, να ξεθάψεις κρυμμένα όνειρα, να εκπληρώσεις ξεχασμένες επιθυμίες, να θέσεις νέους στόχους. Γιατί αυτό το μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσεις, επειδή μπορείς κι επειδή εσύ αποφασίζεις. Και αποφασίζεις να πεις ναι σε μια ζωή γεμάτη νόημα.”
Ιωάννα Καρατζά – Κοσμίδη, Η ωραιοτέρα όλων των θυγατέρων
“Αυτό που ουσιαστικά μας δίνει την έμπνευση δεν είναι η απόρριψη –εκείνη οδηγεί στη συνολική απόρριψη του είναι μας και μας προτρέπει να κάνουμε άστοχες υποθέσεις–, αλλά η ενδοσκόπηση. Και το μεγάλο εσωτερικό «ταξίδι» ξεκινάει με ερωτήσεις… πολλές ερωτήσεις. Γιατί… Πώς… Τι…
Τις ερωτήσεις δεν τις κάνουμε για να μάθουμε τον λόγο της απόρριψης –αυτόν δεν θα τον μάθουμε ποτέ, ακόμα κι αν μας τον πουν–, αλλά για να μάθουμε εν τέλει αν πραγματικά θέλαμε να φτιάξουμε ιστορία με έναν άλλο άνθρωπο. Και συνήθως, για να μας απορρίπτουν, τους απορρίπτουμε κι εμείς, απλώς δεν είχαμε το θάρρος να το κάνουμε πρώτοι. Εδώ εισέρχονται οι φόβοι μας… Όμως, αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.
Αυτή η εσωστρεφής εποχή που διανύουμε, ας είναι η ευκαιρία μας να ταξιδέψουμε εκεί που δεν έχουμε φτάσει ως τώρα και να δούμε ότι το Τέλος δεν είναι παρά η Αρχή… Και ίσως, ίσως, να ερωτευτούμε επιτέλους την ύπαρξή μας.”
Μυρτώ Μαραγκού, Τέλος