Αποδοχή, ενσυναίσθηση και αγάπη χωρίς ανταλλάγματα και προσδοκίες, αλλά με την συνειδητή ανάπτυξη μιας δυναμικής ισορροπίας ανάμεσα στην οικειότητα και την απόσταση. Αφιερώνοντας ποιοτικό χρόνο στο ταίρι μας, αναπτύσσουμε μια γνήσια σχέση που βασίζεται στη παραδοχή ότι είμαστε δύο ξεχωριστά όντα με διαφορετικές ανάγκες και επιθυμίες.
Αναγνωρίζοντας την υπόσταση μας ως ξεχωριστές προσωπικότητες, βρισκόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην πληρότητα. Και η πληρότητα ξεκινάει και καταλήγει πάντα από την εσωτερική γαλήνη και φροντίδα, γεγονός που ενισχύει την αίσθηση της συντροφικότητας, την διανθίζει τελικά με το ιερό δώρο της κατανόησης. Τα δύο μέλη της ομάδας, αντιλαμβάνονται το προνόμιο του να έχεις και να δίνεις χώρο και απόλυτη ελευθερία για τις ατομικές δραστηριότητες και ενδιαφέροντα. Ο σεβασμός στις κοινές αυτές ανάγκες τους τονώνει και δυναμώνει την σχέση.
Η αίσθηση ότι δυο άνθρωποι αποφασίζουν να μοιραστούν τις ζωές τους, χωρίς να περιφρονήσουν τον εαυτό τους, προσφέρει ανακούφιση και ανανέωση, ώστε κάθε συνάντηση να είναι ένα ιδιαίτερο μοίρασμα των προσωπικών και φυσικά των κοινών τους εμπειριών. Μία υγιής συντροφική σχέση συγκρούεται με ισχυρά μοτίβα του παρελθόντος που αποδέχονται σχεδόν αποκλειστικά εξαρτητικές σχέσεις, τροφοδοτούν την θεωρία των δύο ευνουχισμένων μισών, μεταφέρουν αλλού την ανάληψη της ευτυχίας εκτός του αποκλειστικά υπεύθυνου, δηλαδή τον εαυτό μας. Η λογική που θέλει την απόλυτη ταύτιση μεταξύ δύο ανθρώπων, όχι μόνο περιορίζει, στην ουσία θα λέγαμε πως αποτελεί τροχοπέδη στην εξελεγκτική διαδικασία των δύο μελών, μοιραία φέρνει εμπόδια και στην κοινή σύμπλευση.
Είμαστε αυτόνομα, ισχυρά όντα. Διατηρώντας μία επάρκεια νοητική και συναισθηματική, αν κι αρχικά αυτή η διαδικασία αναστατώνει το ιδεατό που έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε ως πρέπον, τελικά κερδίζουμε το δικαίωμα σε μία όμορφη, βαθειά ψυχική σύνδεση με τον άνθρωπο μας. Δεν απαιτείται να θυσιάσουμε πραγματικά τίποτα, παρά μόνο να παρατηρήσουμε ποια συναισθήματα θέλουμε να κρατήσουμε, ποια από αυτά προάγουν την ευτυχία και να τα υπερασπιστούμε με σθένος.
Αν υπάρχει μία τέχνη που αξίζει να καλλιεργήσουμε είναι αυτή της αλλαγής.
Κωνσταντίνος Καλέσης
Αποχωρούμε με πρόθεση από το συλλογικό ασυνείδητο και αποδεχόμαστε με ανοιχτή καρδιά την ατέλειά μας. Εμείς πια θα αναλάβουμε την ευθύνη της φροντίδας μας. Αυτός είναι πια ο τρόπος να δομήσουμε υγιείς σχέσεις. Ερωτική ποίηση και φιλοσοφικοί στοχασμοί στο Ελευθέρως του Κωνσταντίνου Καλέση.
