Mοτέλ 430-71, του Παντελή Μαυρομμάτη
Με το μυθιστόρημα Μοτέλ 430-71, ο Παντελής Μαυρομμάτης επιχειρεί ένα δυνατό, «τρομακτικό» ντεμπούτο στον χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού.
Βρισκόμαστε στα τέλη του 18ου αιώνα, και συγκεκριμένα στα 1771. Ο νεαρός ήρωας του βιβλίου εργάζεται ως υπάλληλος σε ένα παλαιοπωλείο. Το αφεντικό του, ένας δύστροπος κι αλκοολικός γέρος που τον κακομεταχειρίζεται, τον έχει στείλει σε μια ιδιαίτερη αποστολή: να ταξιδέψει σε μια άλλη πόλη, λίγα χιλιόμετρα μακριά, για να βρει μερικά παράξενα αντικείμενα σε ένα παλιό παλαιοπωλείο και να τα φέρει πίσω, μαζί του. Αναγκασμένος να τον υπακούσει, ο νεαρός ξεκινά το ταξίδι του υπό αντίξοες συνθήκες. Όταν λοιπόν στη διαδρομή βρίσκει ένα παλιό μοτέλ, αποφασίζει να ζητήσει εκεί καταφύγιο για τη νύχτα.
Και τότε ξεκινά ο εφιάλτης του. Γιατί το παλιό, εγκαταλειμμένο μοτέλ είναι μια φωλιά απύθμενου τρόμου. Όταν αποφασίζει να χτυπήσει την πόρτα του και να διαβεί το κατώφλι, αυτόματα εισέρχεται σε μια επίγεια κόλαση από την οποία είναι αμφίβολο αν θα καταφέρει να βγει. Η γκροτέσκα μορφή του πανδοχέα δεν είναι ακριβώς η υποδοχή που θα ήθελε να συναντήσει ένας μοναχικός ταξιδιώτης, ούτε τα βρόμικα δωμάτιά του, που μοιάζουν στοιχειωμένα αυτό που θα επιθυμούσε κάποιος για να ξεκουραστεί. Παρ’ όλα αυτά, ο νεαρός περνάει εκεί τη νύχτα του, με σκοπό να φύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα από το εφιαλτικό μοτέλ. Αυτό όμως δεν θα είναι τόσο εύκολο, όταν ανακαλύψει πως η εξώπορτα είναι κλειδωμένη. Αναγκασμένος να βρει έναν εναλλακτικό τρόπο διαφυγής, ο ήρωας περιφέρεται από δωμάτιο σε δωμάτιο, με τον τρόμο του να μεγαλώνει ολοένα.
Η έξοδός του από το μοτέλ δεν θα σημάνει και το τέλος της περιπέτειας για τον νεαρό άντρα. Αντίθετα, θα σημάνει την είσοδό του σε ένα εφιαλτικό σύμπαν, στο οποίο συναντά νοσηρές μορφές με επικίνδυνες προθέσεις, μπλέκεται άθελά του σε μια καταδίωξη και ανακαλύπτει πως τα αντικείμενα που τον έστειλε το αφεντικό του να βρει είναι περιζήτητα όχι μόνο από ανθρώπους με σκοτεινές δυνάμεις και ακόμα πιο σκοτεινούς σκοπούς, αλλά και άκρως επικίνδυνα. Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν τελικά όλα αυτά με τον παράξενο αριθμό «430-71», που είναι γραμμένος στο κάτω μέρος ενός περίεργου πίνακα του μοτέλ, και μια θυσία που λαμβάνει χώρα σε έναν ζοφερό λόφο όπου οι φήμες θέλουν να τελούνται κατά καιρούς βλάσφημες τελετές από περίεργα πλάσματα;
Φανερά επηρεασμένος από τη λογοτεχνία τρόμου και το λαβκράφτειο ύφος, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα γκόθικ μυθιστόρημα που αποπνέει με περηφάνια σε κάθε σελίδα όλα τα χαρακτηριστικά που το κατατάσσουν στη συγκεκριμένη κατηγορία. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να ικανοποιήσει τόσο τον ίδιο τον δημιουργό του όσο και τους αναγνώστες που θα το επιλέξουν, καθώς όλες οι προσδοκίες τους από αυτό θα εκπληρωθούν και με το παραπάνω.
Η γλώσσα είναι όσο λυρική και περίτεχνη χρειάζεται, το ύφος ατμοσφαιρικό και υποβλητικό. Οι περιγραφές, ανατριχιαστικές και γκροτέσκες, αποτυπώνουν με λεπτομέρεια τα όσα βλέπει, βιώνει και αισθάνεται ο ήρωας κατά την πορεία του τρομακτικού ταξιδιού του και κυμαίνονται από τον απόλυτο τρόμο και το βαθύ σκοτάδι της απελπισίας μέχρι την αηδία, αλλά και το ελάχιστο φως της ελπίδας που αχνοφαίνεται κάθε τόσο στη διάρκεια της περιπλάνησής του.
Ενδεικτικό του πόσο η γκόθικ ατμόσφαιρα καλύπτει την αφήγηση, σαν πυκνή πρωινή πάχνη που αιωρείται πάνω από την επιφάνεια μιας λίμνης, είναι η σχεδόν παντελής απουσία διαλόγων και το ότι δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομα του ήρωα. Έχει όμως τόση σημασία τελικά ένα όνομα, όταν κάθε παράγραφος, κάθε σελίδα και κάθε κεφάλαιο αποπνέουν ένταση, δραματικότητα, τρόμο, φρίκη και μια πληθώρα άλλων συναισθημάτων και κυριολεκτικά ζωγραφίζουν ό,τι περιγράφεται σε αυτά; Πού χρειάζονται τα πολλά λόγια, όταν οι εικόνες ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου; Όταν το αίσθημα κλειστοφοβίας, αγωνίας και φόβου σε κατακλύζει, εισχωρεί σε κάθε σου πόρο και σε κυριεύει; Τι σημασία έχει το όνομα του ήρωα μπροστά σε όσα ζει;
Ο ανώνυμος «μικρός», λοιπόν, σε μπάζει κατευθείαν στον κόσμο του, με τη χρήση της πρωτοπρόσωπης αφήγησης – ό,τι πιο ζωντανό και παραστατικό μπορεί να υπάρξει, όταν φυσικά χρησιμοποιηθεί σωστά. Και εδώ συμβαίνει αυτό. Δεν κρατάει τίποτα κρυφό ο πρωταγωνιστής και μοιράζεται με τον αναγνώστη τις αναμνήσεις του, τις σκέψεις και τα πιο μύχια, σκοτεινά μυστικά και φόβους που κρύβει μέσα του. Τον κάνει μάρτυρα σε ό,τι διαδραματίζεται, τον αφήνει να τον ακολουθεί σαν αχνή σκιά, ανήμπορο να τον βοηθήσει μα ταυτόχρονα συνεπαρμένο απ’ όσα ξεδιπλώνονται στις σελίδες και μπροστά στα μάτια του. Ακόμα και μέσα από flashbacks, αναπολεί μαζί του κομμάτια από το παρελθόν του, κάνοντας τον χαρακτήρα του ακόμα πιο οικείο και ολοκληρωμένο. Και όση αποστροφή νιώθει για το περιβάλλον ο αναγνώστης, τόση συμπάθεια αισθάνεται για τον ήρωα· για τη δύσκολη ζωή του, για τον τρόμο μέσα στον οποίο βυθίζεται άθελά του, για τη δυστυχία του. Θέλει και ελπίζει να έρθουν για τον ήρωα καλύτερες μέρες, να ξεφύγει από τη μιζέρια του και να βρει αυτό που ποθεί πραγματικά· όσο δύσκολο κι αν φαντάζει υπό τις παρούσες συνθήκες.
Το Μοτέλ 430-71 εγγυάται ένα παρανοϊκό ταξίδι μέσα σε έναν λογοτεχνικό εφιάλτη, με συναρπαστική διαδρομή και λυτρωτικό τέλος. Οι φανατικοί και μη του είδους που θα το επιλέξουν αποκλείεται να το μετανιώσουν!
Δείτε το βιβλίο εδώ.
Γράφει η Χρύσα Βασιλείου.
Πηγή tovivlionet.gr